 |
Στίχοι: Γιάννης Πάριος
Μουσική: Θανάσης Πολυκανδριώτης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος
Σαν τα σκόρπια φύλλα του Σεπτέμβρη
έγιναν τα όνειρά μου πια
πέθανε νωρίς το καλοκαίρι
κι ήρθε χειμώνας στην καρδιά
Να ’χα μιαν αγάπη Θεέ μου να ’χα φτερά
να ’χα μια καρδιά να ξέρει να συγχωρά
όμως είναι μια σταγόνα ανεμώνα του χειμώνα
που παγώνει από το βορριά
ήλιος που ποτέ δε βγήκε
και παράθυρο δε βρήκε
να ζεστάνει μια μικρή καρδιά
να ’χα μιαν αγάπη Θεέ μου να ’χα φτερά
Πού να βρω γωνιά να ησυχάσω
χέρι στοργικό να με κρατά
πού να βρω καρδιά για να μοιράσω
τούτη τη ζωή που με πονά
Να ’χα μιαν αγάπη Θεέ μου να ’χα φτερά
να ’χα μια καρδιά να ξέρει να συγχωρά
όμως είναι μια σταγόνα ανεμώνα του χειμώνα
που παγώνει από το βορριά
ήλιος που ποτέ δε βγήκε
και παράθυρο δε βρήκε
να ζεστάνει μια μικρή καρδιά
να ’χα μιαν αγάπη Θεέ μου να ’χα φτερά
|  |
Versuri: Yiannis Parios
Muzică: Thanasis Polykandriotis
Prima de performanţă: Yiannis Parios
Ca frunzele împrăştiate ale lui septembrie
Au devenit visele mele acum,
Vara a murit devreme
Şi a venit iarna în inimă.
De-aş avea o iubire, Doamne, de-aş avea aripi!
De-aş avea o inimă care să ştie să ierte!
Dar este un strop, anemonă a iernii
Care îngheaţă în vântul nordic.
Un soare care nu a ieşit niciodată
Şi nu a găsit fereastră
Ca să încălzească o inimă mică.
De-aş avea o iubire, Doamne, de-aş avea aripi!
Unde să găsesc un colţ în care să mă liniştesc,
O mână tandră care să mă ţină?
Unde să găsesc o inimă cu care să împart
Această viaţă care mă răneşte?
De-aş avea o iubire, Doamne, de-aş avea aripi!
De-aş avea o inimă care să ştie să ierte!
Dar este un strop, anemonă a iernii
Care îngheaţă în vântul nordic.
Un soare care nu a ieşit niciodată
Şi nu a găsit fereastră
Ca să încălzească o inimă mică.
De-aş avea o iubire, Doamne, de-aş avea aripi!
| |
