 |
Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης Φωνητικά: Χαρούλα Αλεξίου
Άλλες ερμηνείες:
Μανώλης Μητσιάς
Είχαμ’ αναμμένα φώτα και γλεντούσαμε,
είχαμ’ ανοιχτή την πόρτα και γελούσαμε.
Tο τραπέζι ήταν στρωμένο με το πιάτο σου,
όταν ήρθε το σταλμένο το μαντάτο σου.
Και δε μίλησε κανείς.
Tέτοιες ώρες τι να πεις;
Κάποιοι τρέξανε στην πόρτα και την κλείσανε
κι άλλοι σβήσανε τα φώτα και δακρύσανε.
Ένας πως θα πάει να μάθει μας ψιθύρισε,
κι έφυγε για να ξανάρθει, μα δε γύρισε.
Και δε μίλησε κανείς.
Tέτοιες ώρες τι να πεις;
|  |
Text: Yiannis Kalamitsis
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Stelios Kazadzidis Fonitika: Haroula Alexiou
Weitere Aufführungen:
Manolis Mitsias
Wir hatten die Lichter an und wir feierten,
wir hatten die Tür offen und wir lachten.
Der Tisch war gedeckt mit deinem Teller,
als die von dir geschickte Nachricht kam.
Und niemand sprach.
Was soll man in solchen Momenten auch sagen?
Einige liefen zur Tür und schlossen sie
und andere machten die Lichter aus und Tränen flossen.
Einer flüsterte, dass er gehen wird, um uns zu lehren,
und er ging, um wiederzukehren, aber er kam nicht wieder.
Und niemand sprach.
Was soll man in solchen Momenten auch sagen?
| |
