 |
Στίχοι: Στέλιος Μπικάκης
Μουσική: Στέλιος Μπικάκης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Μπικάκης
Άλλες ερμηνείες:
Νότης Σφακιανάκης
Στα μονοπάτια του καημού
στη γέφυρα του στεναγμού
μ’ έκαν’ η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά,
ζωή την κρύα σου καρδιά
είδαν τα μάτια μου
Με κουδουνίστρες πλαστικές
όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίζανε
Και τα ματάκια τα μικρά
είδαν του κόσμου τ’ αγαθά
και συμφωνήσανε
Ήταν το γάλα μου πικρό
και το νεράκι μου γλυφό
που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου,
η μοίρα η κακούργα μου
και με καμάρωνε
Ήταν το κλάμα μου μουντό
σαν κάτι να `θελα να πω,
μα δε με νιώσανε
Μια λυπημένη αναπνοή
για την πουτάνα τη ζωή
που μου χρεώσανε
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δε με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στ’ άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή
για να προλάβω τη ζωή,
όμως την πάτησα
Μονό το "α" και το "χ"
στη σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί"
όπου βρεθώ μ’ ακολουθεί
κι ας τριαντάρισα
Έτσι περνούσε ο καιρός
και γω στο δρόμο μου σκυφτός
έκανα όνειρα
Έτυχε να `μαι απ’ αυτούς
που κολυμπάνε στους αφρούς
και στα λασπόνερα
Στάζει το αίμα της ψυχής,
σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή
που μέσα μου αιμορραγεί
ποιος τη μοιράζεται
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν...
|  |
Paroles: Stelios Bikakis
Musique: Stelios Bikakis
Première Performance: Stelios Bikakis
Autres interprétations:
Notis Sfakianakis
Sur les chantiers de la douleur
sur le pont du soupir
m'a fait ma mère
Une soirée d'automne
la vie, ton cœur froid
ont vu mes yeux
Avec des jouets en plastique
jolis et colorés
on me chantait des berceuses
Et ces petits yeux
ont vu les douceurs de la vie
et étaient d'accord
Mon lait était amer
et mon eau était douce
ceux qui me nourrissaient
Et en face de mon berceau
mon destin criminel
s'enorgueillait de moi
Mes pleurs étaient sourds
comme si je voulais dire quelque chose
mais ils ne m'ont pas senti
Une triste respiration
pour cette putain de vie
qu'on ma chargé
Ainsi j'ai commencé alors, ainsi j'ai commencé
on ne ma pas demandé la vie, mais je me suis habitué à toi
Comme un aiglon blessé par terre
je cherche la force pour tenir encore
Ainsi j'ai commencé alors, ainsi j'ai commencé
d'autres choses on m'a montré et d'autres j'ai vu
Mon Dieu, si je savais quel jour je vais mourir
et de ma mort l'anniversaire de faire
Sur la boue et les clous
du monde injuste le feu j'ai marché en premier
En équilibre stable
pour ratrapper la vie
mais dessus j'ai glissé
Seuls le « alpha » et le « chi »
De mon époque scolaire
j'ai pu lire
Ainsi le « ah » (soupir) et le « pourquoi »
où que je me trouve me suivent
même si je suis arrivé à la trentaine
Ainsi passait le temps
et moi sur mon chemin courbé
je faisais des rêves
Il se trouve que je suis de ceux
qui nagent sur l'écume
et les eaux de la boue
Il coule le sang de l'âme
comme les gouttes de la pluie
mais qui s'intéresse ?
Et cette blessure invisible
qui dans moi saigne
qui la partage ?
Ainsi j'ai commencé alors
| |
