 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Calogero
Πρώτη εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ
ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό
θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό
και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ
Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδιά
θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά
και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά
και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα’μαι καλά
Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα’χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά
Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ
και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ
η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό
και εγώ δε θα σ’έχω και θα λέω δεν πονώ
Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό
ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό
και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ
και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ
Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα’χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά
Δες καθαρά αυτή η φωνή
για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί
πιο δυνατά
για σένα τραγουδά
|  |
Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Calogero
Прва представа: Andriana Babali
Ако изађеш, ја нећу, затворићу се унутра,
светиљка што виси ће ми бити небо.
Гледаћу, смејаћу се, пушићу цигарете
и рећи ћу: „Не боли ме“, a болеће ме јако.
Срце, моје срце је такво,
наћи ћу га, ухватити и загрлити га.
Па ћу изаћи наредно вече, да се љубим и да пијем,
и рећи ћу: „У реду сам“, a неће ми бити добро.
Погледај боље, за тебе постојим.
Погледај боље, имаћу те
увек дубоко у себи, као метак у срцу,
као метак у срцу...
И ако ме видиш, и ако те видим, гледам једног странца.
Нећу те препознати и нећу те задржати.
Живот ће ми тећи, као киша, као вода.
Нећу те имати и рећи ћу: „Не боли ме“.
Живот, мој живот ће постати као камен.
Човек најбоље изгради понор.
Отићи ћу и пашћу, а после ћу се смејати,
и рећи ћу: „Не боли ме“, a болеће ме јако.
Погледај боље, за тебе постојим.
Погледај боље, имаћу те
увек дубоко у себи, као метак у срцу,
као метак у срцу...
Погледај боље, овај глас
за тебе виче, за тебе одзвања,
све гласније
пева за тебе...
| |
