 |
Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Μια ηλιακτίδα η αγάπη που μου χάρισες,
ήτανε άνοιξη κι απ’ την αρχή μού άρεσες.
Μα κάποια νύχτα που ’βρεχε μέχρι να ξημερώσει
με πρόδωσες χωρίς ντροπή και σου ’χα αγάπη τόση.
Καις τις εικόνες και κρατάς τη στάχτη,
πόσο σ’ έχω άχτι,
πόσο σ’ έχω άχτι.
Ένα παράθυρο στο όνειρο μου άνοιξες,
με την καρδιά και το κορμί σου μόλις μ’ άντεξες,
μα ό,τι ένιωσα εγώ εσύ δεν το ’χεις νιώσει
και σαν τον κλέφτη έφυγες και σου ’χα αγάπη τόση.
|  |
Tекст: Spyros Yiatras
Mузика: Alekos Hrysoveryis
Прва представа: Notis Sfakianakis
Као зрак сунца била је љубав коју си ми поклонила
Било је пролеће и свидела си ми се од почетка
Али, једне ноћи када је падала киша док није свануло
Издала си ме без стида, а толико сам те волео.
Палиш слике и држиш пепео
Колико сам љут на тебе
Колико сам љут на тебе
Отворила си прозор у мом сну
Чим си ме прихватила у свом срцу и у телу
Али, оно што сам осећао ја, ти ниси осећала
И као лопов си отишла, а толико сам те волео.
| |
