 |
Στίχοι: Γιάννης Νικολαΐδης
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Βαρδής
Σαν σκηνικό κατεστραμμένο οι στιγμές μας
θαρρείς κι επίτηδες συννέβηκε αυτό,
σ’ ένα παράλογο παιγχνίδι οι ενοχές μας
παγιδευμένες στης ψυχής τον πανικό.
Ξέμαθ’ ο ένας μας τον άλλον ν’ αγαπάει
κι η κάθε σκέψη μας είναι μια μαχαιριά
που μας πληγώνει σιωπηλά και μας πονάει
βαθειά στο στήθος, κατ’ ευθείαν στην καρδιά.
Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος, να το ξέρεις
το παρελθόν θα σε πικραίνει και θα κλαις
της εγκατάλειψης το δίλημμα θα φέρεις
κι όλα τα λάθη σου αγιάτρευτες πληγές.
Κοίταξες δήθεν αδιάφορα στο βάθος
και μοιάζαν όλα να `ναι τόσο φυσικά
εικόνα θλίψης το μεγάλο μας το λάθος
μπρός στ’ αδιέξοδο που φτάνει τελικά.
Τώρα κι οι άγγελοι σιωπήσαν, τι να πούνε
βλέπουν το δράμα αυτό που ζούμε, στοργικά
κι αυτά τα χείλη σου που με κατηγορούνε
κάποτε μου `διναν φιλιά λυτρωτικά.
Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος, να το ξέρεις
το παρελθόν θα σε πικραίνει και θα κλαις
της εγκατάλειψης το δίλημμα θα φέρεις
κι όλα τα λάθη σου αγιάτρευτες πληγές.
Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος, να το ξέρεις.
|  |
лирика: Yiannis Nikolaidis
lyrics
музыка: Adonis Vardis
Первое исполнение: Adonis Vardis
Словно сцена разрушенная наши мгновенья,
полагаешь, и это нарочно произошло,
в одной бессмысленной игре наши провинности,
загнанные в души панику.
Разучился один из нас другого любить
и каждая наша мысль - это удар ножом,
который нас ранит молча и причиняет нам боль
глубоко в грудь, прямо в сердце.
Ты останешься одна в итоге, знай это,
прошлое будет тебя огорчать и ты будешь плакать,
ухода дилемму будешь вынашивать
и все твои ошибки - неизлечимые раны.
Ты посмотрела якобы равнодушно в бездну
и кажется всё настолько естественным,
образ скорби - большая наша ошибка
перед тупиком, который настигает в итоге.
Теперь и ангелы замолчали, что им сказать?
Они видят драму эту, которую мы переживаем, нежные
и эти твои губы, которые меня упрекают,
когда-то дарили мне поцелуи спасительные.
Ты останешься одна в итоге, знай это,
прошлое будет тебя огорчать и ты будешь плакать,
ухода дилемму будешь вынашивать
и все твои ошибки - неизлечимые раны. (χ2)
Ты останешься одна в итоге, знай это.
| |
