 |
Στίχοι: Τάνια Τσανακλίδου
Μουσική: Μιχάλης Δέλτα
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου
Λοιπόν, τέλος.
Κάπως αλλιώς το είχα φανταστεί.
Κάτι σαν βάλσαμο μετά από προσευχή,
ή έστω σαν λυτρωτικό χορό οργιαστικής, πανσέληνης νύχτας.
Σ`έψαξα σε κάθε χαρακιά του φανταστικού βινύλιου που είχα φτιάξει για σένα.
Ανελέητες λέιζερ έσβησαν τα ίχνη σου από παντού.
Έφτασα στο 65ο λεπτό.Τα γύρισα όλα ανάποδα.Και πάλι απ`την αρχή.Όλα.
Σε μια απεγνωσμένη στροφή άνοιξε η τηλεόραση
κι ένα βίαιο σύμπαν στήθηκε ανάμεσά μας.
Δυνάμεις καταστολής όρμησαν στο σπίτι μου, λεηλάτησαν το οπλοστάσιό μου.
Μένω δίχως λέξεις
Και μετά μια βουτιά στο γκρεμό. Από αγάπη
Σ`ελευθερώνω εξαθλιωμένο μου περιστέρι.Σε δίνω πίσω στον κόσμο.
Την άλλη φορά που θα συναντηθούμε φρόντισε τουλάχιστον να μεταμορφωθείς σε γεράκι.
Μήπως και καταφέρεις τελικά, να ξεγελάσεις τον δήμιό σου.
Υ.Γ. Κλείνω την πόρτα πίσω μου.Βγαίνω στην Εθνική.
Στο καμιόνι μπροστά μου αμνοί και ερίφια.
Το βλέμμα μου δεν αντέχει το δικό τους.
Αυτή την ντροπή δε θα τη συγχωρήσω ποτέ σε κανέναν.
Περιμένω το βράδυ’ απόψε έχουμε νέα σελήνη.
Μου μένει ακόμα ο έναστρος ουρανός.
Εσένα ευτυχώς θα σε σκεπάσει η νύχτα.
|  |
Letras de Canciones: Tania Tsanaklidou
Música: Mihalis Delta
Primera representaci: Tania Tsanaklidou
Bueno, se acabó.
De otra forma lo había imaginado.
Como un bálsamo después de la oración,
o al menos como un baile liberador en una orgiástica noche de luna llena.
Te busqué en cada muesca del fantástico vinilo que había preparado para ti.
Implacables láseres borraron tus huellas de todas partes.
Llegué al segundo 65. Lo puse todo del revés. Y otra vez desde el principio. Todo.
En un giro desesperado se encendió la televisión
y un universo violento se plantó entre nosotros.
Fuerzas de represión arremetieron contra mi casa, desvalijaron mi arsenal.
Me quedo sin palabras
Y después un salto al vacío. Por amor
Te libero, miserable paloma mía. Te devuelvo al mundo.
La próxima vez que nos encontremos procura al menos transformarte en halcón.
Igual consigues finalmente burlar a mi verdugo.
Y.G. Cierro la puerta tras de mí. Cojo la autovía.
En el camión delante de mí corderos y cabritillos.
Mi mirada no soporta las suyas.
Esta vergüenza no la perdonaré jamás a nadie.
Espero que esta noche tengamos luna nueva.
Me queda todavía el cielo estrellado.
A ti con suerte te cubrirá la noche.
| |
