 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Η βρύση του νιπτήρα στάζει αργά
μονότονο της μοναξιάς ρολόι
Η νύχτα τη σκιά της κυνηγά
και μένα το παράπονο με τρώει
Δε ρώτησες αν ζω ή αν πεθαίνω
ούτε κι αν σ’ αγαπώ και περιμένω
Δεν ήρθες μια φορά να δεις τι κάνω
λίγο να ζεσταθώ και ας πεθάνω
Οι φίλοι μας χαθήκανε κι αυτοί
σαν να `ταν μοναχά δικοί σου φίλοι.
Ζωή σακατεμένη και σκυφτή
και πάντα το παράπονο στα χείλη
|  |
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Music: Hristos Nikolopoulos
First version: Haroula Alexiou
The washbasin tap is dropping slowly
Monotonous clock of loneliness
The night is chasing its shadow
And my complaint itches
You didn't ask if I'm alive or dead
Or even if I love you and wait
You didn't come once to see what I was doing
A little for me to feel hot even if I'm dead
Our friends got lost, they too
As if they were only friends of yours
A maimed and bent life
And the complaint is always on my lips
| |
