 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Ρέμος
Κάτι αλλάζει όπως πέφτουνε τα φώτα
των φαναριών στην Πειραιώς, στην Κηφισίας,
κάτι αλλάζει τέτοια μέρα σαν και πρώτα,
ψάχνει η πόλη μια σταγόνα ευτυχίας...
Την πόρτα κράτα να περάσει το φεγγάρι,
να κάνει βόλτα στο δωμάτιο και να φύγει,
αυτός ο κόσμος όλο λέει αλλού να πάει
κι όλο στα μάτια σου επάνω καταλήγει...
Σου λέω κοίτα με, μου λες δε θέλω...
Μα πώς μπορείς να μη πιστεύεις πια στα θαύματα;..
Τις άλλες μέρες το καταλαβαίνω...
Μα πώς μπορείς να μη με αγαπάς τα Σάββατα;..
Πες μου πως γίνεται να μη με αγαπάς τα Σάββατα...
Κορμιά δεμένα επιμένουν στην αγάπη...
στα σινεμά, σε μια αγκαλιά, σε δυο αστεία.
Αυτή τη μέρα μ’ ό,τι αντέχει να υπάρχει,
ψάχνει η πόλη μια χαμένη ευκαιρία...
|  |
Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Vasilis Yavriilidis
Прва представа: Adonis Remos
Nešto se menja dok pada svetlost
Semafora na Pirej, na Kifisiju
Nešto se menja tog dana, kao nekad
grad traži izgubljenu šansu
Drži vrata da uđe mesec
Da se prošeta kroz sobu i da ode
Ovaj svet samo traži da ode negde drugo
A stalno se u tvojim očima završava
Kažem ti "Gledaj me", kažeš mi "Neću"
Ali kako možeš da ne veruješ više u čuda
Drugim danima, razumem
Ali kako možeš da me ne voliš subotom?
Kako je moguće da me ne voliš subotom?
Spojena tela veruju u ljubav
U bioskopima, u zagrljaju, u šalama
Ovaj dan jedva izdržava da postoji
Grad traži izgubljenu šansu
| |
