 |
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σα να `ταν όλα ψέματα στάχτες κι αποκαΐδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας
Να ’χω το νου μου αδειανό
Να ’χω και πρίμο τον καιρό
Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να `ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε έτσι αδιάφορα
Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια
Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις
Να ξεχαστείς στη διαδρομή ποιος ήσουν και πώς μοιάζεις
Έτσι θα σ’ αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
Σα μια γυναίκα μακρινή
Που αγάπησα πριν φύγω
Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια
|  |
Lyrics: Sokratis Malamas
Music: Sokratis Malamas
First version: Sokratis Malamas
I wanna quit thinking about the same things again and again
as if everything was a lie, ashes and charcoals
I want open windows to let the wind in
to have an empty mind
to have the weather on my side
I want you to stop telling me what you've been through
It's not the end of the world if the glass gets a crack
I want you to come and find me, to sit down and talk
about our passionate feelings
about our ignorant lives
I don't want you to get sad
on sunday evenings
Without this darkness
the years stay empty
I want you to leave, to save yourself, to stop whining
to forget while on your way who you were and what you look like
That's how I'll love you a lot and see you a little
Like a distant woman
who I loved before I left
I don't want you to get sad
on sunday evenings
Without this darkness
the years stay empty
| |
