 |
Στίχοι: Θάνος Παπανικολάου
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από `δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο
μια Πηνελόπη θολωμένη απ’ το ποτό
που έχει το μέλλον της σε σένα κερασμένο
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από `δω
κι εγώ πλανήτης σε τροχιά που δεν τελειώνει
να κλέβω κάτι απ’ τ’ απέραντο κενό
και ν’ αγαπώ ό,τι δικό σου με πληγώνει
Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από `δω
κι εγώ να φτιάχνω στον καθρέφτη άλλη όψη
αφού το αύριο δε θέλει να `σαι `δω
στείλε το χθες εδώ και πάλι να με κόψει
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από `δω
κι εγώ ένα πρόσωπο που κρύβεται και λειώνει
σ’ αυτόν τον κόσμο που ό,τι βλέπω είναι μικρό
μόνο η απόσταση των δυο μας μεγαλώνει
Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι
|  |
Versuri: Thanos Papanikolaou
Muzică: Vasilis Yavriilidis
Prima de performanţă: Alkistis Protopsalti
Tu lipsind în fiecare seară de aici
Iar eu, o fantomă închisă în lumea ei,
O Penelopă amețită de băutură
Care își are viitorul închinat ție.
Tu lipsind în fiecare seară de aici
Iar eu, planetă pe o orbită care nu se termină,
Furând ceva din golul infinit
Și iubind tot ce e al tău şi mă rănește.
Dar ca primele iubiri care se întorc,
Încontinuu plec departe de tine și tot vin (înapoi).
Să mă uiți și să mă ștergi suport,
Nu visez, nu trăiesc, nu recunosc, doar accept.
Tu lipsind în fiecare seară de aici
Iar eu creând în oglindă alt aspect
De vreme ce „mâine” nu vrea să fii aici
Trimite-l pe „ieri” aici să mă taie din nou.
Tu lipsind în fiecare seară de aici
Iar eu, un chip care se ascunde și se topește
În această lume în care tot ce văd este mic
Doar distanța dintre noi doi se mărește.
Dar ca primele iubiri care se întorc,
Încontinuu plec departe de tine și tot vin (înapoi).
Să mă uiți și să mă ștergi suport,
Nu visez, nu trăiesc, nu recunosc, doar accept.
| |
