 |
Στίχοι: Γιάννης Στίγκας & Μάνος Πυροβολάκης
Μουσική: Μάνος Πυροβολάκης & Γιάννης Στίγκας
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Πυροβολάκης
Μου λένε να γελώ,
σαν να μη σ’ έχω χάσει,
να ζω μακριά σου όμως ποτέ,
δεν το `χα σχεδιάσει,
μου λένε όταν σε δω,
να μη σ’ αναγνωρίσω,
όμως τούς χτύπους της καρδιάς,
εγώ δεν τους ορίζω,
Μα τι μας ενωνει,
τώρα που γίναμε δυο,
τι μας γλιτώνει,
απ’ αυτό το χωρισμό,
μα τι μας ενωνει,
τώρα που γίναμε δυο,
πάντα μονάχος, πάντα εδώ
Ακούω συνεχώς,
πώς θα το συνηθίσώ,
μα ψάχνω χίλες αφορμές,
για να σε συναντήσω,
ακούω ξαφνικά,
στο δρόμο τ’ όνομά σου,
κι όλο γυρίζω ελπίζοντας,
πως θα βρεθώ μπροστά σου,
Μα τι μας ενωνει...
|  |
Lyrics: Yiannis Stiykas & Manos Pyrovolakis
Music: Manos Pyrovolakis & Yiannis Stiykas
First version: Manos Pyrovolakis
They tell me to laugh
as if I had never lost you
to live far away from you, but I never
had planned such a thing
They tell me that when I see you again
I should not recognize you
but my heart not to beat
I cannot command
But what will unite us
now that we went two separate ways?
What will save us
from this separation?
But what will unite us
now that we went two separate ways?
I am always here and alone
I constantly hear
that I will get used to it
yet I am searching for thousands of chances
to somehow meet you
When suddenly I hear
your name out on the street
I turn around immediately, hoping
that I will find myself in front of you
But what will unite us...
| |
