 |
Στίχοι: Γιώργος Ζήκας
Μουσική: Γιώργος Ζήκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Με γλώσσα πάντα ξύλινη ακούστε τους μιλάνε
και στον τροχό μας δέσανε και μας κατρακυλάνε
και όλα όσα ζήσαμε ανάξια πια θα `ναι
τα ρίξαν στις χωματερές τα πλάκωσαν και πάνε
Πάμε γι 'αλλού πάμε γι αλλού
μονάχα η τρέλα του μυαλού μας έμεινε αμανάτι
σ’ αυτού του κόσμου το τουρλού
γίναμε εμείς τ’ αλάτι
Ανήκετε στο παρελθόν μας λένε και γελάνε
σηκώσαν τις σημαίες τους προσπέρασαν και πάνε
και όσα αγαπήσαμε ούτε τα συζητάνε
σκυμμένοι στις οθόνες τους το μέλλον τους κοιτάνε
Πάμε γι’ αλλού πάμε γι αλλού
μονάχα η τρέλα του μυαλού μας έμεινε αμανάτι
σ’ αυτού του κόσμου το τουρλού
γίναμε εμείς τ’ αλάτι
|  |
Lyrics: Yioryos Zikas
Music: Yioryos Zikas
First version: Yioryos Dalaras
Listen to them talking always with wooden tongues,
and to the wheel they bind us and bring us down,
and all that we lived will be more unworthy now,
they throw it in the mortar, they crush it and leave.
Let's go somewhere else, let's go somewhere else,
The only gage left to us the madness in the head.
In the turlu of this world,
we have become the salt.
You belong to the past, they tell us, and they laugh,
They raise their flags, they advance and go,
and that we loved, they don't even consider it,
bending over their screens, they look at their future.
Let's go somewhere else, let's go somewhere else,
The only gage left to us the madness in the head.
In the turlu * of this world,
we have become the salt.
| |
