 |
Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη
Άλλες ερμηνείες:
Αντώνης Καλογιάννης
Ηλιάννα Σκουλή & Νότης Μαυρουδής
Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Έλλη Πασπαλά
Παντελής Θαλασσινός & Αναστασία Μουτσάτσου
Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
|  |
Lyrics: Tasos Samartzis
Musica: Notis Mavroudis
Prima esecuzione: Eleni Vitali
Altri spettacoli:
Adonis Kaloyiannis
Ilianna Skouli & Notis Mavroudis
Alkistis Protopsalti
Elli Paspala
Padelis Thalassinos & Anastasia Moutsatsou
Nel misero albergo e tra le lenzuola più volte usate
in specchi senza memoria cominceremo dunque
scivolano i sogni nel sonno come i treni nella stazione
e nel tuo respiro ricerco qualche antico scenario
Sarà colpa delle lune ché sono così sola
sento come se invecchiassi di notte e restassi in debito con la vita
sarà colpa delle lune e molti mi considerano pazza
ché non faccio altro che cercare nel buoio magari qualcosa succeda
sarà colpa delle lune sarà forse colpa tua
Un raggio di luce attravera le griglie e cacella gli avvenimenti di ieri
come si intrecciano, dico, le storie e degli uomini i percorsi
nel misero albergo e tra le lenzuola più volte usate
in specchi senza memoria finiremo dunque
Sarà colpa delle lune ché sono così sola
sento come se invecchiassi di notte e restassi in debito con la vita
sarà colpa delle lune e molti mi considerano pazza
ché non faccio che cercare nel buio magari qualcosa succeda
sarà colpa delle lune sarà forse colpa tua
| |
