 |
Στίχοι: Μαρί Μωραΐτη
Μουσική: Αλέξης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Φίλιππος Νικολάου
Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Μαζωνάκης
Θέμης Αδαμαντίδης
Sunny Μπαλτζή
Μεθυσμένα Ξωτικά
Στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες
αχ να `σουνα τσιγάρο τελευταίο
γουλιά γουλιά μαζί σου να τα λέω
Μα τι να πω
που `μαι στεγνός από ψιλά και από παρέα
και σ’ αγαπώ
γιατί είσαι άπιαστη σαν όλα τα ωραία
Τι να σου πω
άδειο βαγόνι το μυαλό μου αραγμένο
το σ’ αγαπώ
πάνω στου μπράτσου μου χαράζω την πληγή
Και δεν μπορώ
να μη σε δω ούτε να μη σε περιμένω
ούτε μπορείς ν’ ακολουθήσεις
τη δική μου τη φυγή
Δεν ξέρω λόγια όμορφα να δίνω
κι αν τα `θελες σε μένα μην τα ψάξεις
εδώ που είμαι άσε με να μείνω
χωρίς να προσπαθήσεις να μ’ αλλάξεις
Μα τι να πω
στο περιθώριο που ζω φυλακισμένος
το σ’ αγαπώ
μοιάζει με λέξη που τη λέει μεθυσμένος
Τι να σου πω...
|  |
Versuri: Mari Moraiti
Muzică: Alexis Papadimitriou
Prima de performanţă: Filippos Nikolaou
Alte spectacole:
Yioryos Mazonakis
Themis Adamadidis
Sunny Baltzi
Methysmena Xotika
În pachetul meu gol ai intrat în seara asta,
Nu ştiu ce cauţi şi dacă ai găsit.
Ah, de-ai fi ultima ţigară,
Fum după fum să vorbesc cu tine!
Dar ce să spun
Când nu am nici mărunţiş şi nici companie?
Şi te iubesc
Pentru că eşti de neatins ca toate lucrurile frumoase.
Ce să-ţi spun?
Mintea mea (este) un vagon ancorat, gol.
„Te iubesc”
Îl imprim pe rana braţului meu.
Şi nu pot
Să nu te văd, nici să nu te aştept,
Nici nu poţi să urmezi
Fuga mea.
Nu ştiu să spun cuvinte frumoase
Şi dacă le vreai nu le căuta la mine.
Lasă-mă să rămân aici unde sunt,
Fără să încerci să mă schimbi.
Dar ce să spun?
În spaţiul în care trăiesc închis
“Te iubesc”
Seamănă cu un cuvânt pe care îl spune un om beat.
Ce să-ţi spun…
| |
