 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα
κι όπως έσπαγε σ’ αστέρια η βραδιά
σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά
σ’ αγαπάω
Κι όπως έπεφταν τ’ αστέρια στο χώμα
Κι όπως πέφταν στη γη τα κορμιά
σου βρήκα μόνο μια λέξη να πω
σ’ αγαπάω
Ο άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου
Εσύ
Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
Εσύ που μου `παιρνες γλυκά τη ζωή
Εσύ
Κι όταν μου έστρεφες αργά το μαχαίρι
κι όταν μου έπαιρνες γλυκά τη ζωή
πάλι μια λέξη μοναχά σου `χα πει
σ’ αγαπάω
κι όπως παλεύαμε έτσι χέρι με χέρι
κι όπως δεν είχα πια καρδιά να πιαστώ
βρήκα και πάλι ένα τρόπο να πω
σ’ αγαπάω
Ο άγγελος μου...
Εσύ που έστρεφες...
Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια
κι εγώ μονάχη σ’ ένα σπίτι κλειστό
να χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ’ αγαπάω
Ο άγγελός μου Εσύ
Ο άγγελός μου...
Εσύ που έστρεφες...
|  |
Versuri: Nikos Moraitis
Muzică: Stefanos Korkolis
Prima de performanţă: Alkistis Protopsalti
Așa cum se încolăceau braţele în jurul trupului
Și aşa cum seara se umplea de stele
Îți atinsesem cu timiditate inima
Te iubesc.
Și aşa cum cădeau stelele pe pământ
Și aşa cum cădeau trupurile pe pământ
Am găsit doar un cuvânt să-ţi spun:
Te iubesc.
Îngerul meu, omul meu, moartea mea,
Tu
Tu care răsuceai încet cuțitul,
Tu care îmi luai uşor viața,
Tu
Și când îmi răsuceai încet cuțitul
Și când îmi luai uşor viața
Din nou doar un cuvânt îți spusesem:
Te iubesc.
Și aşa cum ne luptam mână în mână
Și aşa cum nu mai aveam inimă ca să rezist
Am găsit din nou un mod să spun
Te iubesc.
Îngerul meu...
Tu care răsuceai...
În jur lumea merge în perechi
Iar eu singură într-o casă închisă
Având o șoaptă caldă în gură:
Te iubesc.
Îngerul meu, tu
Îngerul meu...
Tu care răsuceai...
| |
