 |
Στίχοι: Τάσος Βουγιατζής
Μουσική: Μάριος Ψιμόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σαρμπέλ
Κομμάτια κάνω την καρδιά μου
και ποτέ δε χαμογέλασες ποτέ
δεν ξέρεις ευτυχία τι θα πει
να χαίρεσαι την κάθε μας στιγμή
όσο πονάς με χάνεις κάτι πρέπει να κάνεις.
Δεν μπορώ να κλαις και να με ρίχνεις
να σε πλησιάσω δε μ’ αφήνεις
μια ζωή ν’ ακούω για φαντάσου
πως περνάς τα ψυχολογικά σου.
Σε κλείνω μεσ’ την αγκαλιά μου
και διάθεση δεν άλλαξες ποτέ
την πόρτα της καρδιάς κρατάς κλειστή
να ξέρεις πως σε καλό δε θα μας βγει
όσο πονάς με χάνεις κάτι πρέπει να κάνεις.
Δεν μπορώ...
Δεν έχω περιθώρια,
στενεύουνε τα όρια.
Το χρόνο που μας έμεινε αντίστροφα μετράω.
Η νύχτα δεν ξημέρωσε,
το όνειρο δεν τέλειωσε,
το όνειρο δεν τέλειωσε, ακόμα σ' αγαπάω.
Δεν μπορώ...
|  |
Tекст: Tasos Vouyiatzis
Mузика: Marios Psimopoulos
Прва представа: Sarbel
Срце сам измучио,
а ти се никада ниси насмешила, никада.
Не знаш шта је то срећа,
да се радујеш сваком нашем тренутку.
Што више патиш, губиш ме, нешто мораш да учиниш.
Не могу да поднесем твој плач и одбијање,
не допушташ ми да ти се приближим.
Целог живота треба да слушам
који су твоји психички проблеми.
Узимао сам те у наручје,
али никада не би променила расположење.
Врата свог срца си затворила.
Знај да нам ово неће изаћи на добро.
Што више патиш, губиш ме, нешто мораш да учиниш.
Не могу...
Немам више места,
постало је тесно.
Одбројавам време што нам је преостало.
Јутро није свануло,
сан није готов,
сан није готов, и даље те волим.
Не могу...
| |
