 |
Στίχοι: Τάκης Σιμώτας
Μουσική: Γιώργος Ζήκας
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Βρισκόμουνα σ’ ένα κελί
όπου όλα τα `χα χτίσει
τις πόρτες, τα παράθυρα
το στρογγυλό φεγγίτη.
Κι έβλεπα πως ζωγράφισα
πάνω σ’ ένα χαρτόνι
ένα σπιτάκι παιδικό
μ’ ένα μικρό μπαλκόνι.
Τις νύχτες δεν κοιμάμαι
Ξυπνάω και φοβάμαι
Πες μου όνειρα γλυκά.
Με το μολύβι χτύπαγα
κλαίγοντας να μ’ ανοίξουν
την πόρτα τη ζωγραφιστή
έξω να μη μ’ αφήσουν.
Ώσπου η πόρτα σκίστηκε
και είδα από μια τρυπούλα
μια ίδια μικροσκοπική
χτισμένη καμαρούλα.
Τις νύχτες δεν κοιμάμαι
Ξυπνάω και φοβάμαι
Πες μου όνειρα γλυκά.
|  |
Lyrics: Takis Simotas
Music: Yioryos Zikas
First version: Eleftheria Arvanitaki
I was inside aprison cell
where I had walled up everything
the door, the windows,
the round peephole with bars.
And I was watching myself painting
on a cardboard box
a childish little house
with a tiny balcony.
At night I do not sleep
I wake up and lie in fear
Tell me some sweet dreams...
I was knocking with my pencil
and crying for them to open the door
- the painted cardboard door -
and not leave me outside
until the door got torn
and through the little hole I saw
an equally tiny
room built in the house.
At night I do not sleep
I wake up and lie in fear
Tell me some sweet dreams...
| |
