 |
Στίχοι: Γιώργος Γκίνης
Μουσική: Γιώργος Μπουσούνης
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Πέτα
Ήρθες και μ’αγάπησες εδώ στα σκοτεινά
ήρθες και φώτισες τις μέρες μου ξανά
Ήρθες και μου έδιωξες τη θλίψη απ’τη καρδιά
ήρθες σαν ήλιος στην κρύα αμμουδιά
και έφυγες μετά...και τρέμω σαν κερί
που μόνη μένω πάλι
Και φεύγουν οι καιροί σαν περιμένω...
Τώρα και πάλι και πάντα και ύστερα
μόνο εσένα θα ζητώ
Τώρα και πάλι και πάντα
αφού τίποτα δεν είναι πια αρκετό
τώρα που ξέρω να υπάρχω
από φως κι από αισθήσεις
να μη φοβάμαι να γελάω να μεθάω από χαρά
τώρα που ξέρω ν’αντικρίζω τη φωτιά
δεν έχω μάτια άλλο πια
αφού τα μάτια μου είσαι εσύ
τα μάτια μου είσαι εσύ
Ήρθες και μ’αγάπησες και ήσουν συντροφιά
ήσουν ζωή, μελωδία, η ομορφιά
Ήσουν η αλήθεια και σ’αγκάλιαζα σφιχτά
ήσουν ανάσα και παράθυρα ανοιχτά
μα έφυγες μετά ...και τρέμω σαν κερί
που μόνη μένω πάλι
Και φεύγουν οι καιροί σαν περιμένω...
Τώρα και πάλι και πάντα και ύστερα
μόνο εσένα θα ζητώ
Τώρα και πάλι και πάντα
αφού τίποτα δεν είναι πια αρκετό
τώρα που ξέρω να υπάρχω
από φως κι από αισθήσεις
να μη φοβάμαι να γελάω να μεθάω από χαρά
τώρα που ξέρω ν’αντικρίζω τη φωτιά
δεν έχω μάτια άλλο πια
αφού τα μάτια μου είσαι εσύ
τα μάτια μου είσαι εσύ
Ξέρω πως θα έρθεις πάλι εδώ στα σκοτεινά
και θα φωτίσεις τις μέρες μου ξανά...ξανά...
|  |
Tекст: Yioryos Ykinis
Mузика: Yioryos Bousounis
Прва представа: Eleni Peta
Дошао си и заволео ме овде у тами.
Дошао си и опет си ми обасјао дане.
Дошао си и истерао тугу из мог срца.
Дошао си као сунце на хладну обалу,
а потом си отишао... и дрхтим као пламен свеће
јер сам опет сама.
А док чекам, време пролази...
Сада и опет и увек и после,
само ћу тебе тражити.
Сада и опет и увек
јер више ништа није довољно.
Сада кад знам да постојим
светлости и осећања
да се не бојим, да се смејем, да се напијем од среће.
Сада кад умем да препознам ватру,
изгубила сам вид,
јер си ти моја светлост,
ти си моја светлост.
Дошао си, заволео ме и постао ми друг.
Био си живот, мелодија, лепота,
био си истина и чврсто сам те грлила.
Био си мој дах и слобода,
а потом си отишао... и дрхтим као пламен свеће
јер сам опет сама
А док чекам, време пролази...
Сада и опет и увек и после,
само ћу тебе тражити.
Сада и опет и увек
јер више ништа није довољно.
Сада кад знам да постојим
светлости и осећања
да се не бојим, да се смејем, да се напијем од среће.
Сада кад умем да препознам ватру,
изгубила сам вид,
јер си ти моја светлост,
ти си моја светлост.
Знам да ћеш се опет појавити овде у тами
и да ћеш ми опет обасјати дане...опет...
| |
