 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Ολυμπίου
Έχω φτάσει ως το γεια σου,
μην το κάνεις δύσκολο,
στο σκοτάδι, στη σκιά σου μείνε, σε παρακαλώ..
αν κοιτάξω τη μορφή σου πώς να φύγω ύστερα
σαν μαγνήτης η καρδιά σου με τραβάει αντίθετα
Δευτερόλεπτα και φεύγω,
δευτερόλεπτα κενού,
ένα βήμα κι έχω φτάσει
ως στ’ αστέρια του ουρανού..
Δευτερόλεπτα και φεύγω,
δευτερόλεπτα μα εγώ,
όπου και αν με πάει ο χρόνος
σ’ αγαπώ...
Η σιωπή μου, η σιωπή σου,
και η νύχτα γύρω μας
αν μπορέσω αυτό το βήμα έχω γίνει ήρωας..
Η ζωή μου ζει μακριά σου,
κι η αγάπη σίγουρα
μα το σώμα ως την πόρτα προσπαθεί και σήμερα..
Δευτερόλεπτα και φεύγω,
δευτερόλεπτα κενού,
ένα βήμα και έχω φτάσει
ως τ’ αστέρια του ουρανού..
Δευτερόλεπτα και φεύγω,
δευτερόλεπτα μα εγώ,
όπου και αν με πάει ο χρόνος
σ’ αγαπώ..
|  |
Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Mihalis Hatziyiannis
Прва представа: Despoina Olybiou
Дошла сам и до твог „здраво“,
немој га отежавати,
у тами, у својој сенци остани, молим те...
Ако видим твој одраз, како после да одем?
Твоје срце ме, као магнет, вуче на другу страну.
Тренутак-два и одлазим,
тренутак-два празнине,
један корак и стигла сам
до звезда на небу...
Тренутак-два и одлазим,
тренутак-два, али ја те волим,
куда год
време да ме однесе...
Ћутим, ћутиш,
а ноћ је око нас,
ако издржим овај корак, на врху сам...
Живот ми тече далеко од тебе
и љубав, наравно,
али тело и данас покушава до врата да дође...
Тренутак-два и одлазим,
тренутак-два празнине,
један корак и стигла сам
до звезда на небу...
Тренутак-два и одлазим,
тренутак-два, али ја те волим,
куда год
време да ме однесе...
| |
