 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Ολυμπίου
Τώρα σαν φίλοι, σαν γνωστοί
μου λες πως πρέπει να αισθανόμαστε
σαν να μη ζήσαμε μαζί μια ολόκληρη ζωή..
Πώς είναι οι φίλοι δηλαδή,
πώς νοσταλγούν,
πώς υποφέρουνε;
Μη μου μιλάς για λογική όταν λειώνει το κορμί..
Φιλικά πώς θα χωριστούμε,
δεν μπορεί η καρδιά..
Φιλικά, δεν έχει τέλος για όποιον αγαπά...
Τώρα ζητάς να σε κοιτώ
χωρίς τη φλόγα μες στο βλέμμα μου,
μα αυτό που λάτρεψα εγώ
δεν μπορώ να τ’αρνηθώ..
Φιλικά πώς να χωριστούμε,
δεν μπορεί η καρδιά...
Φιλικά, δεν έχει τέλος για όποιον αγαπά..
|  |
Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Mihalis Hatziyiannis
Прва представа: Despoina Olybiou
Сада као другари, као познаници,
кажеш ми, треба да се осећамо,
као да нисмо читав један живот проживели заједно...
Како се, дакле, другари понашају,
како тугују,
како пате?
Немој ми причати о разуму, кад тело умире...
Како да се другарски растанемо,
срце не може...
другарски, не постоји крај за оног ко воли...
Тражиш сад да те гледам
без пламена у очима,
али оно што сам обожавала
не могу да одбацим...
Како да се другарски растанемо,
срце не може...
другарски, не постоји крај за оног ко воли...
| |
