 |
Στίχοι: Ανδρέας Δημητρίου
Μουσική: Γιάννης Λιονάκης
Πρώτη εκτέλεση: Λένα Παπαδοπούλου
Άλλες ερμηνείες:
Στέλιος Μάξιμος
Γενέθλια έχει η μοναξιά
πρόσκληση έχω και εγώ
δώρο πήρα να της ευχηθώ
Όλες οι πίκρες της ζωής
στο ποτήρι τις κοιτώ
βάζω πάγο να τις πιω
Οι φωνές γίναν σιωπές
και οι πίκρες ήταν χαρές
με τα γέλια έβγαλα λυγμό
Σε τι να πρωτοπιώ σε τι να ευχηθώ
όλα στη ζωή ακόμα ένα γιατί
Μη ρωτάς γιατί πονάω
μη ρωτάς για πού τραβάω
τίποτα άλλο πια δεν έχω να σου πω
Μη ζητάς να έρθω πίσω
μη ζητάς να εξηγήσω
εσύ έφταιξες που φτάσαμε ως εδώ
Γενέθλια έχει η μοναξιά
πρόσκληση πήρα και εγώ
ήρθε μαζί μου κι ο στεναγμός
Οι φωνές γίναν σιωπές
και οι πίκρες ήταν χαρές
με τα γέλια έβγαλα λυγμό
Μη ρωτάς γιατί πονάω
μη ρωτάς για πού τραβάω
τίποτα άλλο πια δεν έχω να σου πω
Μη ζητάς να έρθω πίσω
μη ζητάς να εξηγήσω
εσύ έφταιξες που φτάσαμε ως εδώ
|  |
Tекст: Andreas Dimitriou
Mузика: Yiannis Lionakis
Прва представа: Lena Papadopoulou
Остале представе:
Stelios Maximos
Самоћа слави рођендан,
и ја сам добио позивницу,
купио сам јој поклон да наздравим.
Све горчине живота
гледам у чаши,
стављам лед да их попијем.
Гласови су постали тишине,
а горчине радости,
с осмехом сам изнео јецаје.
У које име да попијем прву чашу, чему да наздравим?
И даље је у животу једно „зашто“.
Не питај зашто патим,
не питај куда идем,
немам више шта да ти кажем.
Не тражи ми да се вратим,
не тражи да објашњавам,
ти си крива што смо дошли довде.
Самоћа слави рођендан,
и ја сам добио позивницу,
са мном је дошао и уздах.
Гласови су постали тишине,
а горчине радости,
с осмехом сам изнео јецаје.
Не питај зашто патим,
не питај куда идем,
немам више шта да ти кажем.
Не тражи ми да се вратим,
не тражи да објашњавам,
ти си крива што смо дошли довде.
| |
