 |
Στίχοι: Ζακ Στεφάνου
Μουσική: Ζακ Στεφάνου
Πρώτη εκτέλεση: Ζακ Στεφάνου & Ανδριάνα Μπάμπαλη
Ξέρω πως δε ζητάω συγγνώμες
και αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες
ακούω μόνο την καρδιά μου και ενεργώ σε κάθε της θέλημα
και έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλημα
μα αναζητώ επίμονα εκείνα που έχουνε έρωτα
και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω
Κράτησα μια φράση απ’ ό,τι μου χες πει εκείνο το βράδυ
ένα μικρό παιδί πέρασε από μπροστά σου
καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι και ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινες τουλίπες
κι εσύ μου πες "συγγνώμη μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα
ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα
και έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα, για να μη πληγωθούμε αργότερα"
Θεέ μου, μη χειρότερα.
Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω..
Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις
και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ’ ήθελες πίσω
Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..
Έκανα τα πάντα
ο κανόνας έλεγε αγάπη και αφοσίωση
και εξοικείωση με κάθε σου τρέλα
χορούς στη βροχή, κολύμπι το Νοέμβριο
γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα
Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξε
Θα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια
Δε θα μιλάω σουαχίλι στο σκύλο σου
και δε θα κελαηδούν electro dance τα περιστέρια
Φώτα λάμπουν όπως πρώτα
μόνη είμαι κι είσαι πιόνι
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω..
Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις
και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ’ ήθελες πίσω
Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...
Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο
πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο
που χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα
με δύο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα
και έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες
για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες
που χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα
δικός σου για πάντα
Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..
|  |
Tекст: Zak Stefanou
Mузика: Zak Stefanou
Прва представа: Zak Stefanou & Andriana Babali
Знам да немам обичај да се извињавам
и да ме баш брига шта други мисле.
Слушам само своје срце и испуњавам му сваку жељу,
па тако често не гледам корист,
већ упорно тражим оно што зову љубав
и купидоне што лете около.
Запамтио сам једну реченицу, што си ми рекла оне вечери,
једно мало дете је прошло поред тебе,
док сам ти нудио додир и једну ливаду пуну жутих лала,
ти си ми рекла: "Извини, звучи смешно, али ти ми нудиш све,
а мени ништа није потребно, па се зато растајемо сада дефинитивно,
да касније не бисмо повредили једно другог".
Боже, само да не буде горе!
Била сам страст, а не грешка,
сад одлазим, време је...
Не говори ми да се вратим,
наставићу сама...
Али биће и оних вечери кад ћеш се кајати
и поред телефона ћеш чекати на неку моју реч.
И знам да ћеш сад бити сама
и то ме не чуди,
али пожелећеш ме опет.
Не тражи друго објашњење,
нема дугог пута и то знаш,
у оквиру твог света
нисам успела да постанем она коју прижељкујеш...
Учинио сам све,
по правилу, љубави се треба посветити
и навићи се на сваки твој хир,
плес на киши, пливање у новембру,
голи на тераси с лежаљкама и сунцобранима.
А сад кад си отишла, свет се изменио.
Скинућу крила са руку,
нећу више причати свахили с твојим кучетом
и више голубови неће цвркутати electro dance.
Светла сјаје, као некад,
сама сам, а ти си пион.
Не говори ми да се вратим,
наставићу сама...
Али биће и оних вечери кад ћеш се кајати
и поред телефона ћеш чекати на неку моју реч.
И знам да ћеш сад бити сама
и то ме не чуди,
али пожелећеш ме опет.
Била сам страст, а не грешка,
сад одлазим, време је...
Река је преплавила улицу,
однела је са собом неког смешног поштара
што је имао у рукама неки жути пакет
с две лале, једним срцем и једном лажи,
и исквасила је и мале свице,
да би даноноћно читала странице
што их кријеш на дну ташне,
заувек твој.
Не тражи друго објашњење,
нема дугог пута и то знаш,
у оквиру твог света
нисам успела да постанем она коју прижељкујеш...
| |
