 |
Στίχοι: Κώστας Μυλώσης
Μουσική: Κώστας Μυλώσης
Πρώτη εκτέλεση: Δυτικές Συνοικίες
Το πιο γλυκό τραγούδι η σιωπή
Η μελωδία του μια γνώριμη απειλή
Νιώθω μια ζάλη περπατώντας στη βροχή
Το πρόσωπό σου είναι η μόνιμη αφορμή
Δεν το πιστεύω μα έξω είναι ήδη βράδυ
Στη θύμησή σου δυναμώνει το σκοτάδι
Δίπλα η θάλασσα αυτή σταγόνες βράζει
Όλη η ζωή μου με ταινία απόψε μοιάζει
Θα `ναι μακρύς ο δρόμος, ξέρω
Στα μονοπάτια της καρδιάς
Την αναζήτηση θα φέρω
Στους άδειους δρόμους που γυρνάς
Στης μοναξιά μου το λαβύρινθο γυρίζω
Πώς ήρθα εδώ, τον εαυτό μου δε γνωρίζω
Θα βγω στους δρόμους και την τύχη μου θα βρίζω
Που δεν μπορώ τα αισθήματά μου να ορίζω
Θα `ναι μακρύς ο δρόμος, ξέρω
Στα μονοπάτια της καρδιάς
Την αναζήτηση θα φέρω
Στους άδειους δρόμους που γυρνάς
|  |
Tекст: Kostas Mylosis
Mузика: Kostas Mylosis
Прва представа: Dytikes Synoikies
Тишина је најслађа песма
њена је мелодија позната претња
врти ми се у глави док ходам на киши
а за то је увек разлог твој лик
Не могу да верујем да је напољу већ вече
сећање на тебе у мраку је још јаче
поред мене море је запенило
на филм личи, ноћас, мој живот
Пут ће бити дуг, знам
по стазама срца
тражићу те
по празним улицама којима луташ
Вртим се у лавиринту своје самоће
како сам доспео овде, не препознајем себе
изаћи ћу напоље, и судбину ћу да псујем
кад не могу своја осећања да дефинишем
Пут ће бити дуг, знам
по стазама срца
тражићу те
по празним улицама којима луташ
| |
