 |
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα
Καράβι ποιος σε κέντησε, ποιος σού `βαψε τα ξάρτια
για να με πάρεις μακριά και να δακρύσουνε πικρά
και να δακρύσουνε πικρά της μάνας μου τα μάτια
Φεύγω γιατί με πίκρανε
η φτώχεια και ο πόνος
είχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος μου
κι είχε χαθεί
κι είχε χαθεί ο δρόμος
Με δέρναν όλοι οι καιροί, μου πάγωναν τα μάτια
μου κάναν πέτρα το ψωμί, μου κάναν βούρκο το νερό
μου κάναν βούρκο το νερό και την καρδιά κομμάτια
Φεύγω γιατί με πίκρανε...
Δε μού `χαν μείνει ν’ αγαπώ δυο χέρια ν’ αγκαλιάζω
μόνο τα χείλη με καημό και μια φωνή με πυρετό
και μια φωνή με πυρετό τον πόνο να φωνάζω
Φεύγω γιατί με πίκρανε...
|  |
лирика: Dimitris Hristodoulou
lyrics
музыка: Mikis Theodorakis
Первое исполнение: Stelios Kazadzidis & Marinella
Ладья, кто вышил так тебя, кто изваял оснастку,
чтобы забрала далеко ты меня, и очи матери прольются,
и очи матери прольются горькими слезами.
Обездоленный, я ухожу
от немощи и наготы;
задохнулась моя надежда,
погасло моё солнце,
и я потерял
и я потерял дорогу.
Меня терзали времена, мне леденили очи;
и камнем хлеб дня на столе, и воду заменила грязь,
и воду заменила грязь, и сердце порвалось на части.
Обездоленный, я ухожу...
У меня нет и рук, чтобы обнимать и любить.
Только уста с печалью и голос с лихорадкой;
и голос с лихорадкой, чтобы выплеснуть боль.
Обездоленный, я ухожу...
| |
