 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Τάσος Λυμπέρης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Στον ουρανό σου νύχτες απλώνω
σώμα που καίει τη λέξη μειώνω
και το πρωί όσα νιώθω τα βρίσκω ερείπια
Φαίνεται σ’έχω μα δε σε ορίζω
κι αν ανεξήγητα σε βασανίζω
με μένανε τα’χω που έπεσα στον εθισμό
Δε με συμφέρει να σ’αγαπάω
στο πουθενά σου να περπατάω
και όλο λέω πως θα σε διώξω
σαν το τσιγάρο που θα το κόψω
Δε με συμφέρει να σ’αγαπάω
να αναβάλλεις ό,τι ζητάω
κι αν κολλημένος είμαι στη φάση
έρωτας είναι θα μου περάσει
Μ’εξάρτηση που φτάνω στην τρέλα
φύγε σου λέει το κάθε μου έλα
είσαι μια κούρσα μ’αθέατη θέα κι εμπόδια
Πόσα μας καίνε και δε τα μπορούμε
θα’χουμε άμυνες δε θα τα πούμε
να’ρχεσαι δυο απογεύματα δε μου αρκεί
|  |
лирика: Eleni Yiannatsoulia
lyrics
музыка: Tasos Lyberis
Первое исполнение: Nikos Oikonomopoulos
Я в твоем небе ночь распластал,
Когда тело сгорает, бессильны слова,
На утро все чувства стали руиной,
Кажется, ты неуправима.
И если я необъяснимо тебя мучаю,
То нажил сам зависимость гнетущую.
Не стоит мне любить тебя,
И в пустоте твоей блуждать.
Я всем скажу - тебя пора прогнать,
Как сигарету потушить тебя.
Не стоит мне тебя любить,
О чем ни попрошу, ты отклоняешь.
Все в той же фазе я завис,
Но улетит моя любовь подальше.
Зависимость свела меня с ума.
"Бежать пора",-говорит каждая мне клетка.
Как бег с препятствием ты для меня,
И сколько мне гореть - я уже пепел!
Я не считаю, что у нас с тобой война -
Зайди, два ужина остались у меня!
| |
