 |
Στίχοι: Γιάννης Σ. Θεοδωράκης
Μουσική: Δημήτρης Σπυριδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Σπυριδάκης
Δεν μπορώ να σε ξεχάσω
σε θυμάμαι και πονώ
τώρα μόνος μου πλαγιάζω
πάλι μόνος μου ξυπνώ
Σε θυμάμαι άγγελέ μου
θέλω να’ ρθω να σε βρω
μια στιγμή να σου μιλήσω
να σου πω πως σ’ αγαπώ
Μια φωτογραφία μόνο
σε θυμίζει τώρα πια
μια αφιέρωση δική σου
που στα μάτια με κοιτά
Όταν την κοιτάζω είπες
πως εμένανε κοιτάς
άραγε που να’ σαι τώρα
έπαψες να `αγαπάς
έπαψες να μ’ αγαπάς
Σε θυμίζουν τόσες σκέψεις
τόσα βράδια ονειρικά
και τα σ’ αγαπώ που μου’ πες
μου πληγώνουν την καρδιά
Ένα σ’ αγαπώ σου στέλνω
να σου κάνει συντροφιά
και να ξέρεις πως θυμάμαι
δεν ξεχνάω τα παλιά
Μια φωτογραφία μόνο
σε θυμίζει τώρα πια
μια αφιέρωση δική σου
που στα μάτια με κοιτά
Όταν την κοιτάζω είπες
πως εμένανε κοιτάς
άραγε που να’ σαι τώρα
έπαψες να `αγαπάς
έπαψες να μ’ αγαπάς
Μια φωτογραφία μόνο
σε θυμίζει τώρα πια
μια αφιέρωση δική σου
που στα μάτια με κοιτά
Όταν την κοιτάζω είπες
πως εμένανε κοιτάς
άραγε που να’ σαι τώρα
έπαψες να `αγαπάς
έπαψες να μ’ αγαπάς
Δεν μπορώ να σβήσω τώρα
όλες τις παλιές στιγμές
να σε βγάλω απ’ την καρδιά μου
και να σε φωνάζω χτες
Μια αφιέρωσή σου μόνο
έχω τώρα να κοιτώ
λίγα γράμματα δικά σου
που όμως τόσο τ’ αγαπώ
|  |
Tекст: Yiannis S. Theodorakis
Mузика: Dimitris Spyridakis
Прва представа: Dimitris Spyridakis
Не могу да те заборавим,
памтим те и патим,
сада лежим сам,
опет се сам будим.
Памтим те, мој анђеле,
желим да дођем да те пронађем,
на тренутак да попричамо,
да ти кажем да те волим,
Само фотографија
те сад подсећа,
твоја посвета
што ме гледа у очи.
Кад је гледам, рекла си
да гледаш мене.
Ех, па где си сад?
Престала си да волиш.
Престала си да ме волиш.
Толике мисли те подсећају,
толике вечери из снова,
а „волим те” што си ми рекла
рана су ми на срцу.
Шаљем ти једно „волим те”
да ти прави друштво
и знај да памтим,
не заборављам шта је било.
Само фотографија
те сад подсећа,
твоја посвета
што ме гледа у очи.
Кад је гледам, рекла си
да гледаш мене.
Ех, па где си сад?
Престала си да волиш.
Престала си да ме волиш.
Само фотографија
те сад подсећа,
твоја посвета
што ме гледа у очи.
Кад је гледам, рекла си
да гледаш мене.
Ех, па где си сад?
Престала си да волиш.
Престала си да ме волиш.
Не могу сад да избришем
све старе тренутке,
да те истерам из свог срца
и да те прогласим за прошлост.
Једну твоју посвету
сад имам да је гледам,
пар твојих речи
што их тако волим!
| |
