 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος
Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Νταλάρας
Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.
|  |
Text: Nikos Ykatsos
Musik: Stavros Xarhakos
Uraufführung: Nikos Dimitratos
Weitere Aufführungen:
Yioryos Dalaras
Weder habe ich ein Haus, in das ich zurückkomme
noch ein Bett, um darin zu schlafen,
ich habe weder Straße noch Wohnviertel,
um am 1.Mai mitzulaufen.
Die großen falschen Worte
hast du mir mit der Muttermilch beigebracht.
Aber jetzt, da die Schlangen aufgewacht sind,
trägst du deine alten Kleider
und du weinst nie, Mutter Griechenland
die du deine Kinder als Sklaven verkauft hast.
Die großen falschen Worte
hast du mir mit der Muttermilch beigebracht.
Aber damals, als ich mein Schicksal angesprochen habe,
hattest du deine alte Luxuskleidung angezogen
und mich auf den Basar wie einen Affen mitgenommen, Zigeunerin
Griechenland, Griechenland, Schmerzensmutter.
Die großen falschen Worte
hast du mir mit der Muttermilch beigebracht.
Aber jetzt, da die Feuer wieder auflodern,
zeigst du wieder deine alten Reize
in den Arenen der Welt, Mutter Griechenland
du tischt immer dieselbe Lüge auf.
| |
