 |
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ξέρω κάτι πουλιά
μαύρα πουλιά πουλιά πικρά
πουλιά της δυστυχίας
ζουν σε χώρα συμφορά,
όπου αρρώστια κυβερνά
το αίμα και τη στάχτη
κι όταν στην πόλη κατεβεί το βράδυ,
κι αρχίζει ατέλειωτη η γρια βροχή,
φτάνουν στην πόλη τα πουλιά
στις στέγες στα παράθυρα
κι όνειρα ανθρώπων κλέβουν
τελειώνει όμως η βραδιά
σκούζουν και κλαίνε τα πουλιά
γυρνούν στην εξορία
και η βροχή καλή γιαγιά
καλλιεργεί ψιχαλιστά
τα ίδια παραμύθια
ό, τι καλό κι αν μου χαρίσετε
εγώ θα φύγω πάλι
γιατί αγαπώ κάτι πουλιά,
μαύρα πουλιά πουλιά πικρά,
πουλιά της δυστυχίας.
|  |
Paroles: Dionysis Savvopoulos
Musique: Dionysis Savvopoulos
Première Performance: Dionysis Savvopoulos
Autres interprétations:
Vasilis Papakonstadinou
Je connais une sorte d’oiseaux
Les oiseaux noirs, les oiseaux amers
Les oiseaux du malheur
Ils vivent dans un pays maudit
Où la maladie commande
Le sang et la cendre
Et quand le soir tombe sur la ville
Et que commence la vieille pluie interminable
Les oiseaux arrivent dans la ville
Sur les toits et les fenêtres
Où ils volent les rêves des hommes
Pourtant le soir a une fin
Les oiseaux crient, pleurent
Et retournent en exil
Et la pluie bonne grand-mère
Cultive en une pluie fine
Les mêmes contes
Même si vous m’offrez ce qui est bon
Je partirai encore
Parce que j’aime une sorte d’oiseaux
Des oiseaux noirs, des oiseaux amers
Les oiseaux du malheur.
| |
