Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Eine rote Linie - 2433 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Θάνος Παπανικολάου
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Θεοδωρίδου

Το πρόσωπο μου έχω κρύψει με καπνό,
σε ένα ποτήρι πόσες λύπες να χωρέσω
στα δυο σου χέρια τη ζωή μου είπες να δέσω
και μ’άφησες να πέσω.

Το πρόσωπο μου παγωμένο και νεκρό
σαν πέτρα που έμαθε τα δάκρυα να στεγνώνει
απόψε ο έρωτας αφήνει το τιμόνι
και ‘γώ βαδίζω μόνη.

Ποιος ουρανός, να μας χωρέσει και τους δυο
ήρθε ο καιρός να κάνω κάτι πια και ‘γώ.

Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή
σβήνω μια αγάπη που ‘χε λάθος διαδρομή
αφού το θες ας είν’ αυτή η πιο μεγάλη μας στιγμή.

Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή
σβήνω μια αγάπη που ‘χε λάθος διαδρομή
αφού το θες ας είν’ αυτή η πιο μεγάλη μας στιγμή.

Το πρόσωπο μου ένα παράθυρο κλειστό
λιωμένο σίδερο το σώμα όπου κι αν πιάσω
εσύ που μ‘ έκανες γυαλί να μη σκουριάσω
γιατί ζητάς να σπάσω.

Το πρόσωπο μου ένα μπαλκόνι σκοτεινό
που εσύ δε τόλμησες ποτέ σου να κοιτάξεις
μόλις θα φύγω τ’ άγγιγμα μου να μη ψάξεις
μη με φωνάξεις.

Ποιος ουρανός, να μας χωρέσει και τους δυο
ήρθε ο καιρός να κάνω κάτι πια και ‘γώ.

Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή
σβήνω μια αγάπη που ‘χε λάθος διαδρομή
αφού το θες ας είν’ αυτή η πιο μεγάλη μας στιγμή.

Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή
σβήνω μια αγάπη που ‘χε λάθος διαδρομή
αφού το θες ας είν’ αυτή η πιο μεγάλη μας στιγμή.


Text: Thanos Papanikolaou
Musik: Yioryos Theofanous
Uraufführung: Natasa Theodoridou

Mein Gesicht habe ich hinter Rauch versteckt,
wie viel Traurigkeit soll in mein Glas passen
du hast gesagt, dass du mein Leben an deinen beiden Armen anbindest
und du hast mich fallen gelassen.

Mein Gesicht ist wie aus Eis und tot
wie Stein gewohnt die Tränen zu trocknen
heute Abend hat die Liebe das Steuer los gelassen
und ich, ich fahre alleine.

In welchen Himmel sollen wir beide passen
für mich der Moment ist gekommen, noch etwas zu tun.

Ich ziehe also bei allem eine rote Linie
ich streiche die Liebe, die ein falscher Weg gewesen ist
auch wenn du willst, dass sie unser größter Moment war.

Ich ziehe also bei allem eine rote Linie
ich streiche die Liebe, die ein falscher Weg gewesen ist
auch wenn du willst, dass sie unser größter Moment war.

Mein Gesicht ist wie ein geschlossenes Fenster
der Körper geschmolzenes Eisen, selbst wenn ich ihn festhalte
du hast mich in Glas verwandelt, damit ich nicht roste
warum forderst du, dass ich zerbreche.

Mein Gesicht ist wie ein dunkler Balkon,
das du nie gewagt hast anzusehen
da ich gehen werde, suche nicht meine Berührung
ruf mich nicht an.

In welchen Himmel sollen wir beide passen
für mich der Moment ist gekommen, noch etwas zu tun.

Ich ziehe also bei allem eine rote Linie
ich streiche die Liebe, die ein falscher Weg gewesen ist
auch wenn du willst, dass sie unser größter Moment war.

Ich ziehe also bei allem eine rote Linie
ich streiche die Liebe, die ein falscher Weg gewesen ist
auch wenn du willst, dass sie unser größter Moment war.

   lipsia © 08-05-2013 @ 01:49

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο