 |
Στίχοι: Εύη Δρούτσα
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος
Εθνική υπερηφάνεια, καλλιτέχνες και τσογλάνια
στα παράθυρα γυρίζουν των οκτώμισι
Η ζωή χάρτινος τοίχος και μιλάμε για το ήθος
σε μια χώρα που ζητάει αναδόμηση
Είμαι μόνος είμαι χαμένος
γιατί νιώθω τόσο ξένος
σε ένα πλήθος που γυρνάει στην Ομόνοια
Βραδινές εφημερίδες και στις πρώτες τις σελίδες
ένας πόνος σε CD με δυο κουπόνια
Άνθρωποι συνηθισμένοι, άνθρωποι πολιτισμένοι, άνθρωποι δυστυχισμένοι
Αίσχος
Χίλια λάθη μοιρασμένα ποιο ανήκει στον καθένα; για αυτό αίσχος και σε μένα
Αίσχος
Την αγάπη ποιος δικάζει νόμο στο φιλί ποιος βάζει
τι τους νοιάζει αν βουλιάζουμε στα λάθη μας
Στη ξεφτίλα βήμα βήμα και όλο λόγια για το χρήμα
που μικραίνουνε σιγά σιγά το χάρτη μας
Και εγώ νιώθω τόσο μόνος που με γέλασε ο χρόνος
και στην πρόοδο με πάνε πάντα πίσω
η αγάπη ξεπουλιέται και το αύριο ξεχνιέται
και δεν ξέρω σε ποια γλώσσα να μιλήσω
Άνθρωποι συνηθισμένοι, άνθρωποι πολιτισμένοι, άνθρωποι δυστυχισμένοι
Αίσχος
Χίλια λάθη μοιρασμένα ποιο ανήκει στον καθένα; για αυτό αίσχος και σε μένα
Αίσχος
Άνθρωποι συνηθισμένοι, άνθρωποι πολιτισμένοι, άνθρωποι δυστυχισμένοι
Αίσχος
Χίλια λάθη μοιρασμένα ποιο ανήκει στον καθένα; για αυτό αίσχος και σε μένα
Αίσχος
|  |
лирика: Efi Droutsa
lyrics
музыка: Yioryos Theofanous
Первое исполнение: Nikos Makropoulos
Национальная гордость, артисты и хулиганы
в окнах кружат в половине девятого.
Жизнь - бумажная стена и мы говорим о нраве
в стране, которая просит восстановления.
Я один, я потерянный,
потому что чувствую себя таким чужим
в толпе, которая блуждает в Согласии.
Вечерние газеты и на первых их страницах
одна боль в CD с двумя купонами.
Люди обычные, люди культурные, люди несчастные,
позор!
Тысячи ошибок разделённые, какая принадлежит кому? Поэтому позор и мне,
позор!
Любовь кто осуждает, закон на поцелуй кто устанавливает?
Что их волнует, тонем ли мы в ошибках наших?
К унижению шаг за шагом и всё время слова о деньгах,
которые уменьшают потихоньку наш устав.
И я чувствую себя настолько одиноким, что меня обмануло время,
и в движении вперёд меня ведут всегда назад;
любовь распродаётся и завтрашний день забывается
и не знаю, на каком языке мне поговорить...
Люди обычные, люди культурные, люди несчастные,
позор!
Тысячи ошибок разделённые, какая принадлежит кому? Поэтому позор и мне,
позор!
Люди обычные, люди культурные, люди несчастные,
позор!
Тысячи ошибок разделённые, какая принадлежит кому? Поэтому позор и мне,
позор!
| |
