 |
Στίχοι: Ζήνων Ζιντίλης
Μουσική: Ανδρέας Γεωργαλλής
Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Ολυμπίου
Κι όμως τ’ ομολογώ,
για έναν έρωτα
στα άκρα έφτασα,
σε μια ζωή λειψή.
Για ένα όνειρο
γλίστρησα στον γκρεμό.
Τα πάντα έκανα,
η επιθυμία μου ήταν μια κόλαση.
Θα σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν με σκοτώνεις,
γιατί η καρδιά μου αρκεί μια τόση στο κενό
για να `μαστε μαζί.
Σαν άγγελος γυμνός, ένας θεός θνητός,
σε θέλω τόσο κι ας το ξέρω
πως είναι ο θάνατος το πάθος μου αυτό.
Σαν άγγελος γυμνός, με χέρια προς το φως,
στέκομαι εδώ και υποφέρω,
το δηλητήριό σου δώσ’ μου να το πιω.
Πάρε με, μάτια μου,
λίγο μια αγκαλιά.
Το τέλος έφτασε
και δε φοβάμαι πια.
Είναι η μοίρα μας
ο ίδιος ψίθυρος,
το παραμύθι μας
στη δυστυχία μου η μόνη μου χαρά...
|  |
Tекст: Zinon Zidilis
Mузика: Andreas Yioryallis
Прва представа: Despoina Olybiou
Па, ипак, признајем,
због једне љубави
дотакла сам дно,
у једном недовршеном животу.
Због једног сна
склизнула сам у понор.
Све сам учинила,
моја жеља је била кобна.
Волећу те, чак и кад си погубан по мене,
јер моје срце је довољно велико и у празнини
да будемо заједно.
Као наги анђео, неко смртно божанство,
толико те желим, а знам
да та моја страст води у смрт.
Као наги анђео, пружам руке ка светлу,
овде стојим и патм,
дај ми свог отрова да попијем.
Узми ме, око моје,
мало у наручје.
Дошао је крај
и више се не бојим.
Наша је судбина
исти шапат,
а наша бајка
у мојој несрећи је једина радост...
| |
