 |
Στίχοι: Μαίρη Φασουλάκη
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Ο δικός μου Θεός
δε μυρίζει λιβάνι,
δεν φοράει στεφάνι
κι έχει μαύρα μαλλιά.
Στέκει φάρος λευκός
στο μικρό μου λιμάνι
λούζει φως το κορμί μου
και με παίρνει αγκαλιά.
Ο δικός μου Θεός
δε χωράει σε εικόνες,
δε χωράει σε κανόνες,
δεν φοράει χρυσά.
Είν’ το φέγγος του μόνο
που φωτίζει χειμώνες
η ζεστή του ανάσα
όταν έξω φυσά.
Ο δικός μου Θεός
έχει κάρβουνα μάτια
και δυο ολόλευκα άτια
με αγγέλων φτερά.
Αν τη νύχτα κοιτάξεις
του ουρανού τα σημάδια
θα μας δεις να πετάμε
με τα χέρια ανοιχτά.
Ο δικός μου Θεός
αγαπάει το γέλιο,
αγαπάει το χρώμα,
αγαπάει τη βροχή.
Τόνε βρίσκω στη θάλασσα,
στης βροχής τη σταγόνα.
Τόνε ψάχνω σε σένα
που έχεις χρόνια χαθεί...
|  |
лирика: Mairi Fasoulaki
lyrics
музыка: Padelis Thalassinos
Первое исполнение: Padelis Thalassinos
Именно мой Бог
не вдыхает ладан,
не носит венец
и у него тёмные волосы.
Он стоит маяком белым
в маленькой моей гавани,
омывает свет моё тело
и заключает меня в объятья.
Именно мой Бог
не содержится в иконах,
не вмещается в каноны,
не носит золото.
Это сияние его лишь,
которое согревает зимы,
горячо его дыхание,
когда на улице дует.
У именно моего Бога
угли - глаза
и два белоснежных коня
с ангелов крыльями.
Если ночью ты заметила
неба знаки,
увидишь нас летящими
с руками распростёртыми.
Именно мой Бог
любит смех,
любит цвет,
любит дождь.
Нахожу его в море,
в дождя капельке.
Ищу его в тебе,
которая давно исчезла...
| |
