 |
Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Γιώργος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Αγγελική Ηλιάδη
Απόψε πάλι θυμήθηκα έναν παλιό έρωτά μου
Με αναμνήσεις ξενύχτησα, τον είχα πάρει αγκαλιά μου
Κάτι αγάπες παράξενες μες στην ψυχή μας φωλιάζουν
Κι αν μία τέτοια δεν έζησες, να σου πω με τι μοιάζουν
Είναι σαν καλοκαίρια, είναι σαν πυρκαγιές
Είναι όπως τ’ αστέρια που πέφτουν χωρίς να φταις
Κάτι άντρες παιδιά μας παιδεύουνε
Μα αυτούς μια ζωή θα λατρεύουμε
Κάτι άντρες παιδιά μας κουράζουνε
Μας πονάνε, μα δεν τους αλλάζουμε
Πόσα ξενύχτια στο πάτωμα μ’ ένα τσιγάρο στο στόμα
Να περιμένουμε άσκοπα ένα τηλέφωνο ακόμα
Με απορίες μας άφησαν, και μια γλυκόπικρη γεύση
Μα όμως πάντα γυρίζουνε σε μια ανείπωτη σκέψη
Είναι σαν καλοκαίρια, είναι σαν πυρκαγιές
Είναι όπως τ’ αστέρια που πέφτουν χωρίς να φταις
Κάτι άντρες παιδιά μας παιδεύουνε
Μα αυτούς μια ζωή θα λατρεύουμε
Κάτι άντρες παιδιά μας κουράζουνε
Μας πονάνε, μα δεν τους αλλάζουμε
|  |
Tекст: Vangelis Konstadinidis
Mузика: Yioryos Papadopoulos
Прва представа: Angeliki Iliadi
Večeras sam se opet setila jedne stare ljubavi
obgrlila sam je, i s uspomenama provela noć
neke nesvakidašnje ljubavi, u našoj se duši ugnezde
nijednu takvu nisi doživeo, pa ću ti reći na šta podsećaju
One su poput leta, poput požara
poput zvezda koje padaju, a nije naša krivica
Neki nezreli muškarci nas muče
pa ih opet celog života obožavamo
neki nezreli muškarci nas umore
povrede, pa ih ipak ne menjamo
Koliko noći provedenih na podu, s cigarom u ustima
dok uzalud čekamo još jedan poziv
kad odu ostave nam pitanja, i slatkogorki ukus u ustima
ali se uvek vrate u bezazlenim mislima
One su poput leta, poput požara
poput zvezda koje padaju, a nije naša krivica
Neki nezreli muškarci nas muče
pa ih opet celog života obožavamo
neki nezreli muškarci nas umore
povrede, pa ih ipak ne menjamo
| |
