 |
Στίχοι: Δημήτρης Μητσοτάκης
Μουσική: Ενδελέχεια
Πρώτη εκτέλεση: Ενδελέχεια
Κρυφτό να παίζει με το φως
ένας σκισμένος ουρανός
και να τρομάξεις, και να τρομάξεις.
Να βγάλει η άσφαλτος καρπούς
και φουσκωμένους ποταμούς
και να τρομάξεις, να με κοιτάξεις.
Να καώ, να καώ.
Να γίνω στάχτη, να σωθώ
με μιαν ανάσα σου
παντού να σκορπιστώ
Να καώ, να καώ.
Να με κοιτάζεις σιωπηλή,
η πιο μεγάλη απειλή
και σαν γελάσεις, όταν γελάσεις
να έχει φτάσει το πρωί
να έχει λιώσει το κερί
και να με χάσεις
Να καώ, να καώ.
Να γίνω στάχτη, να σωθώ
με μιαν ανάσα σου
παντού να σκορπιστώ
Να καώ, να καώ.
|  |
Tекст: Dimitris Mitsotakis
Mузика: Endelehia
Прва представа: Endelehia
Нека се са светлошћу игра жмурке
поцепано небо
и да се уплашиш, и да се уплашиш.
Да асфалт уроди плодовима
и набујалим рекама
и да се уплашиш, да ме гледаш.
Нека изгорим, нека изгорим.
Нека се претворим у пепео, да се спасем,
једним твојим дахом
свуда да се распем.
Нека изгорим, нека изгорим.
Да ме ћутке гледаш,
буди моја највећа претња
и кад се насмејеш, кад се насмејеш,
да сване јутро,
свећа да се истопи
и да ме изгубиш.
Нека изгорим, нека изгорим.
Нека се претворим у пепео, да се спасем,
једним твојим дахом
свуда да се распем.
Нека изгорим, нека изгорим.
| |
