 |
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Μονάχα σιωπή
να, τι μας έμεινε
αφού είναι όλα πια χαμένα
Κι αυτό το «γιατί»
που κάπου ξέμεινε
πίσω απ’ τα χείλια τα σφιγμένα
Κρίμα που είναι αργά και δεν προλάβαμε
άλλη μια αγκαλιά και ένα «συγγνώμη»
Κρίμα που είναι αργά και καταλάβαμε
μια μεγάλη αγάπη πώς τελειώνει
Τίποτα. Δεν υπάρχει στο στόμα πια φωνή
Τίποτα να σου πω δεν υπάρχει
Σήμερα, που ξανάγινε χώμα το κορμί,
σήμερα, που ψάχνω να βρω ακόμα το «γιατί»
Ποια λέξη να σου πω
δεν βρίσκω τίποτα
αφού το «σ’ αγαπώ»
το λέω ακόμα...
Με χέρια ανοιχτά θα παραδώσουμε
τα όνειρά μας τα κλεμμένα
Κι αν θέλει η καρδιά να μετανιώσουμε
το λεν’ τα μάτια τα κλαμένα
|  |
Lyrics: Eleni Zioya
Musica: Adonis Mitzelos
Prima esecuzione: Yiannis Kotsiras
Solamente silenzio
ecco quello che ci e' rimasto
dato che tutto e' andato perso
e quel "perche'"
che e' rimasto da qualche parte
dietro le labbra strette
Peccato che sia tardi e non abbiamo approfittato
di un altro abbraccio e di uno "scusami"
peccato che sia tardi e abbiamo capito
come finisce un grande amore
Niente. Non c'e' piu' voce nella bocca
Non c'e' niente da dirti
oggi, che il corpo ridiventa terra
oggi, che cerco ancora di trovare un "perche'"
Che parola dirti
non trovo niente
dato che "ti amo"
ancora lo dico...
A mani aperte consegneremo
i nostri sogni rubati
e se il cuore vuole dirsi pentito
lo diranno gli occhi in lacrime
| |
