 |
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
που σ’ έπλασε όπως ήθελε αυτή
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε
πως θα μ’ ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
γι αυτό μην κλαις που φεύγω βιαστικά
σε μένα τώρα πια ταιριάζει για να κλάψω
για της καρδιάς μου τα χαμένα ιδανικά
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
|  |
Lyrics: Eftyhia Papayiannopoulou
Music: Apostolos Kaldaras
First version: Yioryos Dalaras
It's not your fault, my imagination is to blame
which remade you as it wished you would be
my imagination, which for years made me believe
that you would open to me a door - which was closed
But where is that dream
that will always come true?
and that won't leave scratches on most hearts
and wounds in the breast?
It's not your fault, my imagination is to blame
so don't cry now that I'm leaving in a hurry
It's more fitting for me to crying now
for the lost ideals of my heart
But where is that dream
that will always come true?
and that won't leave scratches on most hearts
and wounds in the breast?
| |
