 |
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Η μέρα φεύγει ποιος την κλέβει
ήξερα μα ξέχασα
όσοι δουλέψαν κι όσοι παιδέψαν
τα λερωμένα πέταξαν
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Οι πολιτείες πάντα χορεύουν
σε ρυθμό κιρκαδιανό
τα φώτα ανάβουν να προλάβουν
της νύχτας το μετέωρο
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Τα βήματά μας άθελά μας
είναι δώρα ακριβά
γι’ αυτούς που μένουν και περιμένουν
το σούρουπο μιαν αγκαλιά
Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις
Μες στο σκοτάδι θα `ρθουν πάλι
μακρινές μαρμαρυγές
να ψιθυρίσουν να θυμίσουν
τρεις απανωτές φορές
|  |
Text: Thanasis Papakonstadinou
Musik: Thanasis Papakonstadinou
Uraufführung: Thanasis Papakonstadinou
Der Tag geht, wer hat ihn gestohlen
ich wusste es, aber habe vergessen,
welche arbeiteten und welche spielten
und schmutzige Wäsche warfen
Und du, mein Abendstern,
du passt zum frühen Abend,
arglos sind deine Augen
und schlag sie nicht nieder
Die Städte tanzen immer
im bezirzenden Rhythmus,
die Lichter gehen an, um wie ein
Meteor der Nacht zu wirken
Und du, mein Abendstern,
du passt zum frühen Abend,
arglos sind deine Augen
und schlag sie nicht nieder
Unsere Schritte sind ohne Absicht
teure Geschenke
für die, die bleiben und warten
auf eine Umarmung in der Abenddämmerung
Und du, mein Abendstern,
du passt zum frühen Abend,
arglos sind deine Augen
und schlag sie nicht nieder
In der Dunkelheit wird ein entferntes
Flimmern wieder kommen,
sie sollen flüstern und daran denken,
drei Male da oben
| |
