 |
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Χαρούλα Αλεξίου
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ’ ακορντεόν
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ’ ακορντεόν
Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός
|  |
Lyrics: Yiannis Neyrepodis
Music: Manos Loizos
First version: Manos Loizos
Other versions:
Vasilis Papakonstadinou
Haroula Alexiou
In my old neighborhood I had a friend
who knew how to play the accordion
when he sang he was the spitting image of the sun
fires in his hands were ignited by the accordion
But one evening, dark like all the others
he kept a look-out as he played the accordion
Fascist lorries stood by the fence
and one burst of gunfire stopped the accordion
The slogan which was started always comes back to me
whenever I hear, since then, the accordion
and like a stamp it has marked my life
"It shall not prevail, fascism!"
| |
