 |
Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Του `παν θα βάλεις το χακί
θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
και ήρωας θα γίνεις
Εκείνος δε μιλάει πολύ
του `ναι μεγάλη η στολή
του `ναι μεγάλη η στολή
και βάσανο οι αρβύλες
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
είναι μονότονο και του `ρχεται να κλαίει
είναι μονόνοτο και του `ρχεται να κλαίει
το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
Δεν του ’γραφε ποτέ κανείς
τις νύχτες ξύπναγε νωρίς
τις νύχτες ξύπναγε νώρις
και μίλαγε για λάθος
Μια μέρα έγινε στουπί
πέταξε πέρα τη στολή
πέταξε πέρα τη στολή
και έκλαψε μονάχος
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει
είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει
το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
|  |
Text: Kostoula Mitropoulou
Musik: Manos Loizos
Uraufführung: Vasilis Papakonstadinou
Sie sagten ihm, du wirst Khakifarbenes tragen
du wirst in vorderster Linie gehen
du wirst in vorderster Linie gehen
und wirst zum Helden werden
Jener spricht nicht viel
ihm ist die Uniform zu groß
ihm ist die Uniform zu groß
und die Stiefel eine Qual
Das Marschlied, das sie ihm zu singen lehrten
ist monoton und bringt ihn zum Weinen
ist monoton und bringt ihn zum Weinen
das Marschlied, das sie ihm zu singen lehrten
Ihm schrieb nie jemand
des Nachts wachte er zeitig auf
des Nachts wachte er zeitig auf
und sprach von einem Fehler
Eines Tages war er stockbesoffen
er warf die Uniform beiseite
er warf die Uniform beiseite
und weinte einsam
Das Marschlied, das sie ihm zu singen lehrten
ist monoton und bringt ihn zum Weinen
ist monoton und bringt ihn zum Weinen
das Marschlied, das sie ihm zu singen lehrten
| |
