 |
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Νότης Σφακιανάκης
Βασίλης Καρράς
Δημήτρης Μπάσης & Δημήτρης Μητροπάνος & Θέμης Αδαμαντίδης
Φίλιππος Νικολάου
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
|  |
Text: Alkis Alkaios
Musik: Thanos Mikroutsikos
Uraufführung: Manolis Mitsias
Weitere Aufführungen:
Haroula Alexiou
Vasilis Papakonstadinou
Notis Sfakianakis
Vasilis Karras
Dimitris Basis & Dimitris Mitropanos & Themis Adamadidis
Filippos Nikolaou
Mit einem Einbaum du gehst weg und du kommst zurück
die Stünden wenn der Regen wütend wird
In das Land der Westgoten du sagelst
und dich gewinnen hängende Gärten,
aber du sagest langsam deine Flügel
Die Salzigkeit hat deinen nackten Körper bedeck
Ich habe dir Süsswasser aus Delphi gebracht
Du hast gesagt dein Leben wird in zwei geschnitten
und bevor ich schaffe dich dreimal zu verleugnen
hat das Schlüssel des Paradieses verrostet
Die Karawane läuft in den Staub
und verfolgt deinen verrückten Schatten
Wie kann der Gedanke mit ein Bettlaken berühigen
wie kann man das Mittelmeer mit Seilen zubinden
Liebe, die wir dich Antigone genennt haben.
Welches Nachtlied hat dein Licht genommen
Und auf welche Galaxis werde ich dich sehen
Hier ist es Attika, grau Steinbruch
Und ich bin ein billig Schussfeld
Wo fremde Soldaten üben fluchtende.
| |
