 |
Στίχοι: Γιώργος Αθανασόπουλος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες:
Μελίνα Κανά
Μανώλης Λιδάκης
Όλα μας τα `παν οι σοφοί
και με το παραπάνω
κορώνα γράμματα η ζωή
μα εγώ το κέρμα χάνω
Βλέπω τους φίλους τους παλιούς
να λένε δεν πειράζει
ψυχή που δεν αμάρτησε
ποτέ της δεν αγιάζει
Είναι σκοτάδι μάτια μου
πάντα σ’ αυτή την πλάση
μια χαραμάδα αφήνουμε
το φως για να περάσει
Να μπούνε χρώματα φωνές
όνειρα και ταξίδια
να κλέψουμε απ’ τους Θεούς
πανάκριβα στολίδια
Μια ρουφηξιά είναι η ζωή
της άνοιξης μια μέρα
μια ανάσα ένας στεναγμός
στο δροσερό αέρα
Καραβοκύρισσα καλή
δώσ’ μου την αγκαλιά σου
κι ας είναι δηλητήριο
στα χείλη τα φιλιά σου
Είναι σκοτάδι μάτια μου...
|  |
Text: Yioryos Athanasopoulos
Musik: Sokratis Malamas
Uraufführung: Sokratis Malamas
Weitere Aufführungen:
Melina Kana
Manolis Lidakis
Die Weisen haben uns alles gesagt
und mit dem oben Gesagten
stachelt das Leben die Wissenschaften an
aber ich verliere die Münze
Ich nehme wahr, dass die alten Freunde
sagen, es macht nichts
eine Seele, die keine Sünde begangen hat
wird nie heilig gesprochen
Es ist dunkel, mein Liebling
wir lassen immer
in dieser Welt einen Spalt
damit das Licht durchdringt
Damit Farben, Stimmen,
Träume und Reisen eindringen,
damit wir den Göttern
ganz wertvollen Schmuck stehlen
Das Leben ist ein Schluck
ein Frühlingstag
der Ausstoß eines Seufzers
in kühler Luft
Gute Schiffseignerin
umarme mich
selbst wenn deine Küsse
Gift auf den Lippen sind
Es ist dunkel, mein Liebling...
| |
