 |
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Δεν είναι πόνος να πονεί,
πόνος να θανατώνει,
σαν την αγάπη την κρυφή,
που δεν ξεφανερώνει.
Θαρρώ πεινώ, μα γω διψώ,
με δε διψώ, νυστάζω,
με δε νυστάζω ξαγρυπνώ
για σε κι αναστενάζω.
Μελαχρινό μου πρόσωπο,
φράγκικο μοναστήρι,
ούτε στην πόρτα φαίνεσαι,
ούτε στο παραθύρι.
Πρόβαλε φέξη τ’ ουρανού
και στέρηση του κόσμου
το νου μου και το λογισμό,
όπου μου πήρες, δώσ’ μου.
|  |
Lyrics: Paradosiako
Music: Dimitris Papadimitriou
First version: Eleftheria Arvanitaki
There is no pain that hurts,
pain that can kill
like love which is hidden,
which is never shown.
I imagine I am hungry, but I am thirsty,
but I am not thirsty, I am sleepy;
but I am not sleepy, I stay awake
for you and I sigh.
My dark face,
Frankish monastery,
you do not show yourself, neither at the door
nor at the window.
Come out, let light break in the sky
which the world is deprived of
my mind and thoughts
which you have taken from me, give me back.
| |
