 |
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος & Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
Μονάκριβή μου εσύ στον κόσμο
μου λες στο τελευταίο σου γράμμα
«Πάει να σπάει το κεφάλι μου,
σβήνει η καρδιά μου.
Αν σε κρεμάσουν, αν σε χάσω θα πεθάνω».
Θα ζήσεις καλή μου, θα ζήσεις.
Η ανάμνησή μου μαύρος καπνός
θα διαλυθεί στον άνεμο.
Θα ζήσεις αδερφή
με τα κόκκινα μαλλιά της καρδιάς μου.
Οι πεθαμένοι δεν απασχολούν πιότερο από ένα χρόνο
τους ανθρώπους του εικοστού αιώνα.
Ο θάνατος ένας νεκρός που τραμπαλίζεται
στην άκρη ενός σχοινιού.
Σε τούτο εδώ το θάνατο
δεν αντέχει η καρδιά μου.
Μα να `σαι σίγουρη πολυαγαπημένη μου
αν το μαύρο και μαλλιαρό
το χέρι κάποιου φουκαρά ατσίγγανου
περάσει στο λαιμό μου τη θηλιά,
άδικα θα κοιτάνε μες στα γαλάζια μάτια
του Ναζίμ να δουν το φόβο.
Στο σούρπωμα του στερνού μου πρωινού
θα δω τους φίλους μου κι εσένα.
Και δε θα πάρω μαζί μου
κάτω απ’ το χώμα
παρά μόνο την πίκρα
ενός ατέλειωτου τραγουδιού.
Μέλισσά μου με τη χρυσή καρδιά,
με τα μάτια πιο γλυκά απ’ το μέλι
τι κάθισα και σου `γραψα
πώς ζήτησαν το θάνατό μου.
Η δίκη μόλις άρχισε
δε κόβουν δα και στα καλά καθούμενα
έτσι το κεφάλι ενός ανθρώπου
σαν να `τανε γογγύλι.
Έλα, έλα μη μου σκας
όλα αυτά `ναι μακρινά ενδεχόμενα.
Έλα και μη ξεχνάς
πως η γυναίκα ενός φυλακισμένου
δεν κάνει να `χει μαύρες έγνοιες.
|  |
Lyrics: Yiannis Ritsos & Nazim Hikmet
Music: Manos Loizos
First version: Manos Loizos
Most precious to me in the world
you tell me in your last letter
"My head is about to burst,
the flame of my heart is dying out.
If they hang you, if I lose you I will die."
You will live, my good heart, you will live.
My memory like a black smoke
will dissipate into the wind.
You will live, my sister
with the red hair of my heart.
The dead do not concern more than a year
the people of the twentieth century.
The death of a dead man going up and down like a seesaw
on the end of a rope.
This death
my heart cannot endure.
But be sure, my most beloved,
that if the black and hairy
arm of some poor gypsy
puts a noose around my neck,
without justification will they look in the blue eyes
of Nazim to find fear.
In the moments of my last morning when it is getting dark
I will see my friends and you.
And I will take nothing with me
beneath the soil
except the bitterness
of a song without end.
My honeybee with a golden heart,
with eyes sweeter than honey,
for what reason did I sit to write
that they seek my death.
The trial just started
they don't cut off, out of the blue,
just like that the head of a person
as if it were a turnip.
Come, come don't break down
all of that is a far off possibility.
Come, don't forget
that the wife of a prisoner
shouldn't have dark thoughts.
| |
