 |
Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί,
και ξαναβλέπεις το φως,
σαν να `σουν χρόνια τυφλός.
Κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Είναι φορές που δεν ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι
σαν άστρο ανάβει.
Λευκό μου γιασεμί
μη νυχτώσεις.
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές
και ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις.
|  |
Lyrics: Mihalis Ykanas
Music: Panayiotis Kaladzopoulos
First version: Elli Paspala
There are times when, without any reason,
something deep in the body celebrates
and you see the light again
as if you had been blind for years.
And a warm wind
loaded with jasmine flowers blows, threatening rain.
There are times when I don't know why
some part becomes night and grieves
and no one will do
and as you are looking around to find
a bit of white to hold onto
jasmine in the darkness
like a star lights up.
My white jasmine flower
don't become night.
There are times when, without any reason,
inside me trembles a voice
which reminds me of moments
from my past lives
and a warm wind
loaded with jasmine flowers blows, threatening rain.
My white jasmine flower, don't become night.
| |
