 |
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Άλλες ερμηνείες:
Δήμητρα Γαλάνη
Θάνος Μικρούτσικος
Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ’ ένα καλάμι.
Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ’ ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.
Απ’ το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιος θε να την πιει σ’ ένα ποτήρι.
Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.
Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
Μ’ ένα ξυστρι καθάρισέ με απ’ τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.
Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ’έναν αυλό με νανουρίζει.
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
Μ’ ένα ξυστρι καθάρισέ με απ’ τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.
|  |
Lyrics: Nikos Kavvadias
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Haroula Alexiou
Other versions:
Dimitra Yalani
Thanos Mikroutsikos
Seven. It drags you to the left, don't stress it.
The lot can fit in an empty palm.
You resemble closed chambers, you smell of land.
The littlest one is making echoing sounds with a cane.
Sim polishes the two legs of the engine.
Rec oils the steering wheel when need arises.
With a feather Gobby exorcises the malaria
And the bow-legged Haram is making pies.
From the bow they jump all the way to the crow's nest.
-Can I ever deny you a favor?
Young blond and blue-eyed woman who always wondered
Whose king's son shall drink her from a glass.
Cross-eyed Raman, you loonatic, that solve spells,
manage the cross-shaped star of the north
like heap to crash and scatter to the scuttles,
and tell it to bring me below a tree.
Tot is missing a hand but he is always spinning,
so as to provide habiliments for this incredible bunch.
Esther, which biblical intoxication are you spreading as you pass?
Ruth, you don't speak? Why are we two hundred staggering?
Deaf Salah is sweaping the deck.
-With a scraper take the ship's paint off of me.
But there is something deeper that stains me.
-Son, where are you going? Mother I'm off to sail.
And so, along with the seven we descent.
With the rain, with the weather that rules us.
Your eyes sustain a sea, i remember...
The latter lulls me with a flute.
Deaf Salah is sweaping the deck.
-With a scraper take the ship's paint off of me.
But there is something deeper that stains me.
-Son, where are you going? Mother I'm off to sail.
| |
