 |
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή
κι εγώ που σ’ έχασα και όλα σ’ τα ’χω δώσει
με κάτι ρέστους θα τη βγάλω ως την αυγή,
γιατί όποιος χάνει στη ζωή μπορεί να νιώσει.
Στέλιο μου, τα τραγούδια σου
απ’ την κασέτα ρίχ’ τα,
για μας που πρόδωσ’ η ζωή
δεν ξημερώνει Κυριακή,
δεν τελειώνει η νύχτα.
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή,
τσιγάρο κι έσβησε στα χείλη το Σαββάτο.
Κι εμείς ακόμα στο ποτήρι μας σκυφτοί
λες και δεν πάει η ζωή μας παρακάτω.
|  |
Text: Pythayoras
Musik: Manos Loizos
Uraufführung: Haroula Alexiou
In fünf Stunden dämmert der Sonntag
und ich, der ich alles an dich verloren und gegeben habe,
bin mit einigen Übriggebliebenen draußen bis zum Morgengrauen,
weil der mitfühlen kann, der im Leben einen Verlust erlitten hat.
Mein Stelios, schmeiß
den Recorder mit deinen Liedern an,
für uns, die das Leben verraten hat,
dämmert der Sonntag nicht,
hört die Nacht nicht auf.
In fünf Stunden dämmert der Sonntag,
der Samstag verglimmt wie die Zigarette zwischen den Lippen.
Und wir sind noch über unser Glas gebeugt
als ob unser Leben nicht weiter geht.
| |
