 |
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Εμείς που μείναμε
στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς
θ’ ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί
μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε
θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ’ αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε
θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα
η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά.
|  |
Lyrics: Nikos Ykatsos
Music: Stavros Xarhakos
First version: Viky Mosholiou
We who remained
on the hard ground
for the dead
we will burn frankincense
and when it has disappeared
far away the caravan
of Charon, the great wrestler,
to their memory we will hold a dance.
We who remained
will eat, in the morning
a slice from the round loaf of the sun,
a bunch of grapes from the arbor,
and without having the chattering of fear anymore
we will go forward, ahead in life.
We who remained
will go out one evening
to sow grass in the desert
and before for forever
the night takes us
we will make the earth a place to kneel and worship
and a cradle for the unborn children.
| |
