 |
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Όταν σταλάξει η κούραση
το όπιο της το γλυκύ,
βαθύς ο ύπνος έρχεται
και των ψυχών την αύρα γεύεται.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου, απόνερα.
Όσοι κοιμούνται γίνονται
παιδιά και παραδίνονται.
Πάνω σε βλέφαρα κλειστά
του χρόνου ο άνεμος λυσσομανά.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου, απόνερα.
Πριν μπεις για να ονειρευτείς,
πρέπει ν’ αφήσεις καταγής,
έξω απ’ του ύπνου το τέμενος,
τις αρετές σου ή το έρεβος.
Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου απόνερα.
|  |
Text: Thanasis Papakonstadinou
Musik: Thanasis Papakonstadinou
Uraufführung: Sokratis Malamas
Wenn die Hölle ihr süßes Opium
tropfen lässt,
kommt der tiefe Schlaf
und genießt den Luftstrom der Seelen.
Leer sind meine Orte, Träume,
Sandkörnchen, Abwasser.
Die, die schlafen, werden wieder
zu Kindern und ergeben sich.
Auf den geschlossenen Augenlidern
tobt der Wind der Zeit.
Leer sind meine Orte, Träume,
Sandkörnchen, Abwasser.
Bevor du in den Traum eintrittst,
musst du, außerhalb des geheiligten Schlafes,
das Irdische zurücklassen,
deine Tugenden oder die Finsternis.
Leer sind meine Orte, Träume,
Sandkörnchen, Abwasser.
| |
