 |
Στίχοι: Ναταλία Γερμανού
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Καλλίρης
Γυρίζω πάλι στην παλιά μου γειτονιά
Στα χρόνια μου τα εφηβικά
Και βρίσκω πάνω στον καθρέφτη με κραγιόν
Τα λόγια σου απ’ το παρελθόν
Φοβάμαι τις Δευτέρες που είναι ίδιες με τις Κυριακές
Τόσο μικρές και μελαγχολικές σαν καλημέρες πάντα εφηβικές
Φοβάμαι τις Δευτέρες που μοιάζουν λίγο με καινούργια αρχή
Κι όμως ποτέ δεν βρίσκουν αφορμή
να αλλάξουν της ζωής μας τη γραμμή
Γυρίζω πίσω στο δικό σου σ’ αγαπώ
Στο σπίτι μου το πατρικό
Και βρίσκω πάλι σκόνες και φαντάσματα
Με τα δικά σου γράμματα
Φοβάμαι τις Δευτέρες που είναι ίδιες με τις Κυριακές
Τόσο μικρές και μελαγχολικές σαν καλημέρες πάντα τυπικές
Φοβάμαι τις Δευτέρες που μοιάζουν λίγο με καινούργια αρχή
Κι όμως ποτέ δεν βρίσκουν αφορμή
να αλλάξουν της ζωής μας τη γραμμή
Φοβάμαι τις Δευτέρες που είναι ίδιες με τις Κυριακές
Τόσο μικρές και μελαγχολικές σαν καλημέρες πάντα τυπικές
Φοβάμαι τις Δευτέρες που μοιάζουν λίγο με καινούργια αρχή
Και μας χωρίζουν όλο πιο πολύ
Μα έτσι είναι πάντα στη ζωή
|  |
лирика: Natalia Yermanou
lyrics
музыка: Foivos
Первое исполнение: Thanos Kalliris
Возвращаюсь опять в старый мой квартал,
в годы мои юные,
и нахожу на зеркале помадой написанные
слова твои из прошлого...
Боюсь понедельников, что такие же, как и воскресенья,
столь незначительные и унылые, словно "добрый день" всегда формальные.
Боюсь понедельников, что походят немного на новое начало.
И всё же они никогда не находят повода
изменить жизни нашей курс.
Возвращаюсь опять в именно твоё "я тебя люблю",
в дом мой отчий,
и нахожу опять пыль и призраков
с твоими письмами...
Боюсь понедельников, что такие же, как и воскресенья,
столь незначительные и унылые, словно "добрый день" всегда формальные.
Боюсь понедельников, что походят немного на новое начало.
И всё же они никогда не находят повода
изменить жизни нашей курс.
Боюсь понедельников, что такие же, как и воскресенья,
столь незначительные и унылые, словно "добрый день" всегда формальные.
Боюсь понедельников, что походят немного на новое начало
И нас разлучают постоянно всё больше...
Но так всегда бывает в жизни.
| |
